Je struint over de markt en ziet een aantrekkelijk bord met ‘Hollandse Nieuwe!’ of ‘Verse bijvangst!’ Je herinnert het advies van je moeder: vis is gezond! Maar je weet ook: met elke euro die je uitgeeft, kun je iets maken of breken. Dus je vraagt je af: hoe duurzaam is het eten van haring? Is het eten van bijvangst een goed alternatief?
duurzaamheid
In 2030 wil de overheid de voedselverspilling in Nederland gehalveerd hebben. Dit betekent dat we bewuster moeten gaan eten, en dat dus ook moeten volhouden. Maar als student, of iemand met een beperkt budget, is het niet zo makkelijk om duurzamer te leven – duurzaam eten is vaak prijziger en het blijkt dat voor de meeste mensen het kopen ervan nog geen gewoonte is geworden. Toch is het zeker mogelijk.
De duurzame termen vliegen ons om de oren: bio-afbreekbaar, eco-friendly, hernieuwbare energie, groen ondernemen, enzovoort. Voeg daar vanaf nu maar de circulaire economie aan toe. Volgens onze overheid moet de Nederlandse economie in 2050 volledig circulair zijn. De knappe koppen van de Nationale Denktank buigen zich er nu over. Maar wat moeten we ons hier precies bij voorstellen?
Het verkeer op Schiphol en de hoeveelheid fijnstof blijven groeien, het aantal energieverbruikende huishoudens nemen toe, en er komen nog altijd kolendampen uit de Hemwegcentrale. De rol van duurzaamheid bij de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam is groter dan ooit. D66 en GroenLinks spannen de kroon, maar wie wint deze race?
Met een industrie die zoveel broeikasgas uitstoot, gokt Nederland met de wereld, schreef de Groene Amsterdammer onlangs. Klimaatorganisatie Urgenda vond dat al eerder onacceptabel en spande een rechtszaak tegen de staat aan. Wat kunnen we verwachten van het hoger beroep dat na de zomer dient?
Energiebedrijf Shell bracht twee weken geleden zijn jaarlijkse duurzaamheidsrapport uit. Daarin stelt het een rol te willen spelen in de energietransitie naar een wereld zonder uitstoot van broeikasgassen. Maar zijn de plannen van Shell daarvoor wel duurzaam genoeg? Max van Geuns, student duurzame economie, zocht het uit.
Om Nederland van de bijnaam ‘De vieze man van Europa’ af te helpen, zetten Amsterdamse studenten zich in voor duurzaam onderwijs. Want ook hier geldt: jong geleerd is oud gedaan.
Tanahun, een provincie in Nepal, zit tijdens het droge winterseizoen soms wel twintig uur per dag zonder energie. Met het Maya Solar Power Project maken de 23-jarige Amsterdammers Jeff Gomez en Bas de Nijs hier korte metten mee. Zij voorzien Nepalese scholen van zonnepanelen en geven les over klimaatverandering en duurzaamheid.
Fast fashion merken als Asos en Zara lukt het vaak niet om duurzaam te produceren, toch blijven Nederlandse jongeren er massaal in lopen. Waarom kiezen ze niet voor duurzame alternatieven? Zijn deze er überhaupt wel?