Tussen het grijs van de daken en het halfgesmolten sneeuw die de woonwijk vlakbij mijn kot zijn karakteristieke ongezellige sfeer geeft, ligt Campo. Een theater en productiehuis dat qua voorstellingen nog het meest aan Frascati in de Nes doet denken. Contemporaine performance met een veelal filosofische inslag. Moeilijk Theater, zoals mijn vader het zou noemen.