De wekelijkse politieke spotprent door redacteur Inge Spoelstra.
Categorie Archief: Opinie
De wekelijkse politieke spotprent door redacteur Inge Spoelstra.
De wekelijkse politieke spotprent door redacteur Inge Spoelstra.
Een baby hoort toch bij de moeder? In de traditionele melkveehouderij scheidt de boer een pasgeboren kalf al snel van de moederkoe. ‘Dat is zielig’ hoort redacteur voeding Lisa Markslag haar vega(n) vrienden doorgaans prediken. Maar is dat zo? Wat zijn de voor- en nadelen van het kalf bij de koe houden?
De wekelijkse politieke spotprent door redacteur Inge Spoelstra.
De weekelijkse politieke spotprent door redacteur Inge Spoelstra.
Redacteur Inge Spoelstra tekent ieder weekend een spotprent over de opvallendste politieke gebeurtenissen van de afgelopen week.
Van politiek tot praatjes in de supermarkt en van typische studenten problemen tot heftige maatschappelijke onderwerpen: het komt elke drie weken allemaal in bod in Roos Richtingloos, een nieuwe serie illustraties door Roos Vervelde. Deze week: de Avondklok
Redacteur Inge Spoelstra tekent ieder weekend een spotprent over de opvallendste politieke gebeurtenissen van de afgelopen week.
Redacteur Inge Spoelstra tekent ieder weekend een spotprent over de opvallendste politieke gebeurtenissen van de afgelopen week.
Van politiek tot praatjes in de supermarkt en van typische studenten problemen tot heftige maatschappelijke onderwerpen: het komt elke drie weken allemaal in bod in Roos Richtingloos, een nieuwe serie illustraties door Roos Vervelde. Deze week: de Eindejaarsschoonmaak 2020.
Wat is het échte waarom van conservatief gedachtegoed onder jongeren? Redacteur Jelle Holtzapffel heeft moeite met het portret van de hoogopgeleide, politiek geëngageerde conservatieve jongeren die we zien op televisie. We verliezen een belangrijke groep uit het oog, schrijft hij.
Na de protesten tegen racisme in Amsterdam en Rotterdam wordt de ene burgemeester publiekelijk aan de schandpaal genageld en komt de ander nauwelijks in het nieuws. Terwijl juist het ingrijpen van Aboutaleb onnodig en gevaarlijk was, vindt redacteur Jonasz Dekkers.
Terwijl in de journaals hartverscheurende beelden worden getoond waarop ouderen noodgedwongen vanachter het raam naar hun familie zwaaien, zit ik als thuishulp drie keer in de week tegenover ze met een kopje thee. Op anderhalve meter afstand, dat wel. Maar toch wringt het.
De Eurogroep-ministers hebben eindelijk een akkoord over noodsteun voor de coronacrisis bereikt. Maar de Nederlanders aan de onderhandelingstafel schetsten vooral beelden van spilzieke Italianen en zuinige Hollanders. Onterecht, betoogt redacteur Piet Ruig.
Het beroep op onze eigen morele verantwoordelijkheid drukt zwaar op ons gemoed. Maar het biedt ook kansen, merkt redacteur Jelle Holtzapffel.
Columnist Bouke van Balen las deze week in De Groene Amsterdammer dat de Nederlandse overheid destijds haar vaccininstituut heeft verkocht aan een farmaceutisch bedrijf. Niet de meest tactische zet, maar wel een hele menselijke, schrijft hij.
Ik label mezelf. Ik label mijzelf, zodat anderen dat niet hoeven te doen. Mijn labels? Christen, wit, introvert, sensitief, allergisch voor melk, hbo-student in de Biblebelt en hetero. Zo, ik heb mijzelf zojuist in een minuut tijd in acht hokjes gepropt. Hoe voelt dat? Een beetje vervelend, maar het is beter dan dat andere mensen het doen.
Praktisch nadenken over de toekomst, dat doe je in je vrije tijd; bij filosofie staan interesse en intellectualisme centraal. Jelle Holtzapffel is bijna klaar met zijn studie en stelt zich de vraag: wat nu?
Uit een teleurstellend boek kun je alleen maar een les trekken. Dat heb ik dan ook maar gedaan uit het autobiografische In the Land of Men van Adrienne Miller.
De gemeente Utrecht gaat geld investeren in een zorginitiatief waarbij ervaringsdeskundigen mensen met psychische problemen behandelen. Redacteur Marthe van Bronkhorst, tevens psycholoog, legt uit waarom dit een slecht idee is.
Korte tijd nadat mijn vier jaar durende relatie ten einde was gelopen, adviseerden vrienden mij om wat ervaring op te doen op datingapps. Op zoek naar die ene ware voor Valentijnsdag.
In het rijk van Rutte is het verleden de sleutel tot het heden. Maar niemand wil bij een rijk horen dat zelf niet weet waar het mee bezig is, schrijft columnist Florian Teufer.
In de berichtgeving over klimaatverandering valt op hoe pessimistisch de toon vaak is, terwijl we niet graag horen hoe de afgrond in zicht raakt. Te confronterend, dat slechte nieuws. Toch is pessimisme broodnodig, stelt redacteur Laura Hoogenraad.
Het Moco Museum is eigenlijk geen museum, werd er afgelopen vrijdag in De Volkskrant betoogd. Met harde kritiek op de afwezigheid van kunstexperts, de betwijfelbare authenticiteit en kunsthistorische waarde van bepaalde stukken, wordt het museum met de grond gelijk gemaakt. Maar Joanna den Blijker, eindredacteur en chef educatie bij Red Pers, vraagt zich af: who cares?
Waarom durven mannen geen feminist te zijn? Dit voorjaar sloegen Red Pers en Tijdschrift Cul de handen ineen voor een schrijfwedstrijd, en we hebben een winnaar: Jelle Havermans (25), mediadocent en voormalig redacteur van Mindshakes, betoogt waarom mannen zich meer om hun vrouwelijke medemens moeten bekommeren.
1 Mei, de Dag van de Arbeid is vernoemd naar een staking voor kortere werktijden, maar 133 jaar later lijken we die wens te zijn vergeten. Werk is zó sterk verbonden met ons leven en onze identiteit, dat we er moeilijk afstand van kunnen doen, betoogt redacteur Adriaan de Jonge.
Vandaag, 15 Maart, wordt de landelijke actieweek voor meer investeringen in het onderwijs afgesloten met een demonstratie. Redacteur Jos Hummelen doceert Aardrijkskunde aan het Metis Montessori Lyceum, en betoogt waarom hij vandaag niet zal demonstreren.