Wat is het échte waarom van conservatief gedachtegoed onder jongeren? Redacteur Jelle Holtzapffel heeft moeite met het portret van de hoogopgeleide, politiek geëngageerde conservatieve jongeren die we zien op televisie. We verliezen een belangrijke groep uit het oog, schrijft hij.
Categorie Archief: Opinie
Na de protesten tegen racisme in Amsterdam en Rotterdam wordt de ene burgemeester publiekelijk aan de schandpaal genageld en komt de ander nauwelijks in het nieuws. Terwijl juist het ingrijpen van Aboutaleb onnodig en gevaarlijk was, vindt redacteur Jonasz Dekkers.
Terwijl in de journaals hartverscheurende beelden worden getoond waarop ouderen noodgedwongen vanachter het raam naar hun familie zwaaien, zit ik als thuishulp drie keer in de week tegenover ze met een kopje thee. Op anderhalve meter afstand, dat wel. Maar toch wringt het.
De Eurogroep-ministers hebben eindelijk een akkoord over noodsteun voor de coronacrisis bereikt. Maar de Nederlanders aan de onderhandelingstafel schetsten vooral beelden van spilzieke Italianen en zuinige Hollanders. Onterecht, betoogt redacteur Piet Ruig.
Het beroep op onze eigen morele verantwoordelijkheid drukt zwaar op ons gemoed. Maar het biedt ook kansen, merkt redacteur Jelle Holtzapffel.
Columnist Bouke van Balen las deze week in De Groene Amsterdammer dat de Nederlandse overheid destijds haar vaccininstituut heeft verkocht aan een farmaceutisch bedrijf. Niet de meest tactische zet, maar wel een hele menselijke, schrijft hij.
Ik label mezelf. Ik label mijzelf, zodat anderen dat niet hoeven te doen. Mijn labels? Christen, wit, introvert, sensitief, allergisch voor melk, hbo-student in de Biblebelt en hetero. Zo, ik heb mijzelf zojuist in een minuut tijd in acht hokjes gepropt. Hoe voelt dat? Een beetje vervelend, maar het is beter dan dat andere mensen het doen.
Praktisch nadenken over de toekomst, dat doe je in je vrije tijd; bij filosofie staan interesse en intellectualisme centraal. Jelle Holtzapffel is bijna klaar met zijn studie en stelt zich de vraag: wat nu?
Uit een teleurstellend boek kun je alleen maar een les trekken. Dat heb ik dan ook maar gedaan uit het autobiografische In the Land of Men van Adrienne Miller.
De gemeente Utrecht gaat geld investeren in een zorginitiatief waarbij ervaringsdeskundigen mensen met psychische problemen behandelen. Redacteur Marthe van Bronkhorst, tevens psycholoog, legt uit waarom dit een slecht idee is.
Korte tijd nadat mijn vier jaar durende relatie ten einde was gelopen, adviseerden vrienden mij om wat ervaring op te doen op datingapps. Op zoek naar die ene ware voor Valentijnsdag.
In het rijk van Rutte is het verleden de sleutel tot het heden. Maar niemand wil bij een rijk horen dat zelf niet weet waar het mee bezig is, schrijft columnist Florian Teufer.
In de berichtgeving over klimaatverandering valt op hoe pessimistisch de toon vaak is, terwijl we niet graag horen hoe de afgrond in zicht raakt. Te confronterend, dat slechte nieuws. Toch is pessimisme broodnodig, stelt redacteur Laura Hoogenraad.
Het Moco Museum is eigenlijk geen museum, werd er afgelopen vrijdag in De Volkskrant betoogd. Met harde kritiek op de afwezigheid van kunstexperts, de betwijfelbare authenticiteit en kunsthistorische waarde van bepaalde stukken, wordt het museum met de grond gelijk gemaakt. Maar Joanna den Blijker, eindredacteur en chef educatie bij Red Pers, vraagt zich af: who cares?
Waarom durven mannen geen feminist te zijn? Dit voorjaar sloegen Red Pers en Tijdschrift Cul de handen ineen voor een schrijfwedstrijd, en we hebben een winnaar: Jelle Havermans (25), mediadocent en voormalig redacteur van Mindshakes, betoogt waarom mannen zich meer om hun vrouwelijke medemens moeten bekommeren.
1 Mei, de Dag van de Arbeid is vernoemd naar een staking voor kortere werktijden, maar 133 jaar later lijken we die wens te zijn vergeten. Werk is zó sterk verbonden met ons leven en onze identiteit, dat we er moeilijk afstand van kunnen doen, betoogt redacteur Adriaan de Jonge.
Vandaag, 15 Maart, wordt de landelijke actieweek voor meer investeringen in het onderwijs afgesloten met een demonstratie. Redacteur Jos Hummelen doceert Aardrijkskunde aan het Metis Montessori Lyceum, en betoogt waarom hij vandaag niet zal demonstreren.
Gisteren was het zover: de grote Klimaatmars in Amsterdam, waar tienduizenden mensen op afkwamen. Verslaggevers Joanna Den Blijker, Marthe van Bronkhorst en Camille Stijlaart waren erbij en kregen onder andere te horen dat we allemaal ‘de lul’ zijn. In de loop van de week blikken we met meer video’s terug, dus houd ons in de gaten!
Wil de mensheid zichzelf tegen 2050 van gezond en duurzaam voedsel blijven voorzien, dan zullen we allen minder vlees en zuivel moeten consumeren, zo bleek onlangs (opnieuw) uit een invloedrijk rapport in The Lancelot. Iets wat ‘wij’ natuurlijk allang weten. Toch wordt deze kennis nog niet omgezet in de praktijk. Hoe kunnen we dergelijke doelstellingen dan toch behalen?
Een kwart van de studenten heeft last van burn-outklachten. Dit komt mede door de prestatiedruk die zij vandaag de dag ervaren. Florian Teufer schreef bij het afstuderen voor zijn studie Media, Informatie en Communicatie een boek vol anekdotes van jongvolwassenen die hun weg proberen te vinden in die voortdurende druk . “De één lukt dat heel goed, de ander heeft er wat meer moeite mee.”
Een tijdje geleden boekte ik een vlucht naar Londen. Ryanair vroeg bij mijn boeking naar mijn aanhef: ‘mijnheer’, ‘mevrouw’ of ‘mejuffrouw’. Het verschil is dat een mevrouw getrouwd is, en een mejuffrouw ongetrouwd. Tot daaraantoe dat Ryanair mijn huwelijksstatus wilt weten, maar waarom zijn alle mannen, getrouwd of ongetrouwd, gewoon mijnheer?
“James Gunn, regisseur van de Marvelfilmreeks Guardians of the Galaxy, is door Disney ontslagen om oude tweets waarin hij grapte over verkrachting en pedofilie. Gunn bood excuses aan. ‘Mijn uitspraken waren destijds compleet misplaatst en een slechte poging om provocatief te zijn.’”
Weet je nog hoe goed je als kind versjes onthield? Misschien kun je je er zelfs nog wel een paar herinneren. Poëzie zit in ons bloed en is daarom de beste manier om jezelf en anderen te begrijpen, zegt redacteur Denise Retera. “Mijn voorstel is dan ook om je te verdiepen in de dichtkunst.”
OPINIE – Redactrice Eva Forceville reflecteert op het integratieproces dat vele nieuwkomers de afgelopen jaren hebben doorlopen. Volgens haar is dit proces echter meer assimilatie dan integratie, en zouden wij dus meer toenadering moeten zoeken tot onze nieuwe buren.
In developing nations, such as Vietnam or Cambodia, it is a common sight to see Westerners ‘volunteering’ in schools or orphanages. A pertinent question thus arises: do the volunteers believe they are creating a positive ripple effect, or are they fore players of a mammoth scaled industry known as voluntourism?
De maand mei staat bij Red Pers in het teken van het feminisme. Ik wil daar als redacteur mijn steentje aan bijdragen en eerlijk gezegd vind ik dat erg moeilijk. Ik sta namelijk onbewust heel onverschillig tegenover deze problematiek in Nederland en de rest van de wereld. Dat maakt mij tot het grootste probleem voor het feminisme.
Emmanuel Macron has been elected the French President with 66 percent of the vote, soundly beating Marine Le Pen. But according to our international editor Alex Stargazer, he has a tough job ahead of him: France has a high youth unemployment, a significant trade deficit, and a major terrorist problem. What will it take for Macron to reinvigorate faith in political institutions?
Recent election trends in Europe and abroad have been worrying. America voted for Trump, Britain for Brexit. European fascists and quasi-fascists seek to gain political power. Alex Stargazer, our new English-Romanian editor, analyses these developments. What will become of Europe in 2017?
Feminisme is hot, zo lijkt het. Maar wat betekent het eigenlijk om feminist te zijn anno 2017? Na het opiniestuk van Julia Merkus in de Volkskrant afgelopen zaterdag, waarin ze schrijft klaar te zijn met het feminisme, komt Vera Kurpershoek tot de conclusie dat over dit feminisme nogal wat verwarring bestaat.
In de media was afgelopen maanden weer uitvoerig te zien hoezeer het politieke speelveld wordt gedomineerd door blanke mannen. Als het op diversiteit aankomt, geeft de staat nog lang niet het goede voorbeeld. Wordt het niet eens tijd om dit eeuwenoude vertekende beeld om te gooien?