Al jaren loopt er een roodharige kat in mijn straat. Hij loopt alsof de straat van hem is. Langzaam, elegant, met bravoure. Ik heb dat beest altijd al eens willen aaien, maar dat mag niet van zijne koninklijke hoogheid. Als ik mijn hand uitsteek, rent ‘ie weg.
Categorie Archief: Thijs Booden
Het was donderdagavond, een typische studentenavond in Amsterdam. Het was de bedoeling dat ik naar de stad zou gaan om bier te drinken met vrienden die ik al een tijd niet had gezien. Ik hou daarvan, want dan is “hoe gaat het met je?” geen routinevraag, maar oprecht.
Dit is het verhaal van Jaap. Jaap is begin twintig en studeert aan de universiteit. Ik ontmoette hem op een borrel, we raakten aan de praat en Jaap en ik hielden contact. We bleken dezelfde humor te hebben. Er was echter iets vreemds aan Jaap.
Iemand bedreigen is simpel: een tweet kan in hooguit een halve minuut getypt en verstuurd worden. Voor de zender is het een karweitje van niets, terwijl de bedreiging voor de ontvanger een onheilspellend en onveilig gevoel teweeg kan brengen voor de langere termijn. Eus is het laatste, maar niet hét laatste, slachtoffer.
Ik ben vastgelopen. Een column schrijven lijkt makkelijk – je hebt een mening en die schrijf je op. Alleen komt die mening niet zomaar uit de lucht vallen. Daar moet je lang en goed over nagedacht hebben. Je wilt, net als politici, het volk niet laten vallen.
Het meisje liep hand in hand met haar vader. Schoentjes gestrikt, juiste jurkje uitgekozen. Ze had haar haren net zoals Ariana Grande haar haren ook had gedaan. In de zaal lagen veel roze ballonnen; ze pakte er één, en besloot die de rest van het concert vast te houden.
Feminisme is een hot topic. Zo ook bij Red Pers, waar we deze maand hebben omgedoopt tot ‘FeminisMei’. Je kunt er bijna niet meer omheen: het feminisme. Zet de televisie aan en de volgende protestmars verschijnt al, evenals vele discussies over loonongelijkheid. Ik vroeg me af: ben ik nu eigenlijk ook een feminist?
Wat hebben Don Draper, Walter White en Dexter met elkaar gemeen? Het antwoord: ze behoren tot de meest geliefde antihelden van de televisie. Met de start van een nieuw seizoen House of Cards in het verschiet geeft Thijs Booden antwoord op de vraag waarom we zo houden van de ultieme antiheld, Frank Underwood.
Het Nederlands elftal is na een dramatische week waarin werd verloren van Bulgarije en Italië op een historisch dieptepunt beland. Het haalde de laagste positie op de FIFA-ranking ooit: plek 32. En dat ondanks het plan dat de KNVB in 2016 ontwikkelde om dit te voorkomen: ‘Winnaars van morgen’.
Dames en heren, het wachten is voorbij. Na de maandenlange voorpret en de verwachtingsvolle campagnes, is eindelijk het grote feest begonnen. Het eerste lijsttrekkersdebat is afgelopen woensdag gehouden in het Haïti van Nederland (Godzijdank hebben ze Freek de Jonge op de koffie gehad): Groningen.
De Wereld Draait Door besteedt steeds vaker aandacht aan de ontbrekende connectie met de rechtse stemmer. Dit leidt helaas niet tot actie, een schrijnend voorbeeld is de aflevering na de inauguratie van president Donald Trump.
God is dood, schreef Nietschze in 1882, en wie zou vandaag nog de leraar van de logica der verschrikking en de profeet van duisternis kunnen spelen? Als je naar het journaal kijkt weet je één ding zeker: de dolle mens is het gesprek van de dag.
Ergens midden 2016 had ik een dag waarop alles tegenzat. Ik pakte, na die ellendige dag, een tram richting het Leidseplein. Het was verschrikkelijk. Het was alsof zowel een geheel bejaardentehuis, jeugdgevangenis en een ongedouchte korfbalvereniging tegelijk besloot deze tram te pakken.
Twee weken geleden had ik het voornamelijk over de linkerkant van het politieke spectrum, vandaag zou ik het logischerwijs moeten hebben over de rechterkant. Maar wat valt er nou over rechts te zeggen? Rechtse stemmers zijn, op VVD’ers na, toch een massa van woede, die wij maar niet kunnen begrijpen?
Als we alle dichters, opiniemakers en kranten mogen geloven is het niet alleen vijf voor twaalf in Nederland, maar in de hele Westerse wereld. Waar in Amerika Trump en Clinton het verval laten zien van het intellectuele debat, lijkt ook in Nederland en andere Europese landen het populisme hoogtij te vieren.
DENK is een beweging die zich min of meer presenteert als de anti-PVV. Op hun website staat letterlijk: “De laatste jaren neemt de tolerantie en vrijheid af. Omdat (politieke) haatzaaiers alleen de verschillen tussen de mensen benadrukken waardoor er verwijdering tussen de mensen ontstaat in plaats van verbinding.”
“Een schuldgevoel is een gemoedstoestand die men zichzelf oplegt na een niet of juist wel gedane actie.” Dit is de eerste uitleg die je krijgt wanneer je ‘schuldgevoel betekenis’ intypt op Google. Met een schuldgevoel kun je dagen, weken, maanden of zelfs jaren rondlopen. We hebben het ongetwijfeld allemaal wel eens meegemaakt. In mijn vocabulaire bestaat er echter ook zoiets als een schuldgevoel die men zichzelf niet heeft opgelegd.
Bij De Wereld Draait Door was onlangs, zoals zo vaak, Hanneke Groenteman aanwezig. Ze is een graag geziene gast bij de redactie van het programma en ze laat vaak geen mogelijkheid onbenut om PVV-leider Geert Wilders onderuit te halen.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
COLUMN DOOR THIJS BOODEN
Ik las afgelopen week in Het Parool een stuk van Marc Kruyswijk, in de rubriek Stad vs. platteland. Het ging over afgunst en haat van mensen buiten Amsterdam jegens onze hoofdstad, en de oorzaken daarvan. ‘Rotterdammers praten over 020, Amsterdammers wéten misschien net dat het netnummer van Rotterdam 010 is’ was de zin die mij het meest opviel. Het deed me denken aan de eeuwige strijd tussen beide steden.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Dit is het debuut van onze nieuwe columnist Thijs Booden.
Grote nieuwsmedia zijn er niet vies van om het kijkende, lezende en luisterende publiek toe te spreken als kleine kinderen die niet kunnen spellen en rekenen. De NOS doet het in het Achtuurjournaal al jaren. Daar staat dan een presentator die ons nog net niet vertelt dat de aardappeltjes wel lang genoeg moeten koken, omdat ze anders te hard zijn om te eten. Of dat we niet zoals Bouterse moeten doen alsof mensenrechten niet bestaan, omdat we dan gezeur krijgen.