God is dood, schreef Nietschze in 1882, en wie zou vandaag nog de leraar van de logica der verschrikking en de profeet van duisternis kunnen spelen? Als je naar het journaal kijkt weet je één ding zeker: de dolle mens is het gesprek van de dag.
Categorie Archief: Columns
2016 was het jaar van grote verliezen. We verloren legendes zoals Prince, David Bowie, Carrie Fisher en George Michael, maar ook een stuk veiligheid. Aanslagen en vliegtuigcrashes verbazen ons niet meer en Donald Trump, met nucleaire aspiraties, is verkozen tot president van de Verenigde Staten. De vraag die overblijft is nu: is het mogelijk om te hopen op een beter 2017? Ik denk van wel. Als je een beter 2017 wilt, moet je er met een open mind ingaan. Maar laten we wel wezen, alles is beter dan 2016.
2016 is in vrijwel alle opzichten een tamelijk beroerd jaar geweest. Helaas gold dat ook voor Ajax. Clubhelden als Ton Pronk, Johan Cruijff en Uri Coronel zijn overleden, het binnenhalen van de landstitel faalde op grandioze wijze in Doetinchem en ook van het voetbal zullen weinig Ajacieden echt vrolijk zijn geworden.
Ergens midden 2016 had ik een dag waarop alles tegenzat. Ik pakte, na die ellendige dag, een tram richting het Leidseplein. Het was verschrikkelijk. Het was alsof zowel een geheel bejaardentehuis, jeugdgevangenis en een ongedouchte korfbalvereniging tegelijk besloot deze tram te pakken.
Iedere middelbare scholier moet eraan geloven: de studiekeuze. Na een richting gekozen te hebben in het begin van de bovenbouw, moet de definitieve koers worden gekozen aan het einde. Bij studies als genees- en bedrijfskunde ligt vaak de voorkeur, omdat een goed loon bijna gegarandeerd is. Maar zou je een interessante studie opgeven voor een minder leuke, alleen voor het geld?
Voor ik begon met studeren had ik zeeën van tijd om te lezen. Naast hoogstaande literatuur als De Wereld van Sofie van Jostein Gaarder, las ik ook gewoon boeken uit de Bruna Top Tien. Zo ook de Angels & Demons-reeks van Dan Brown, waarvan het vierde deel onlangs verfilmd is.
25 minuten. Meer had hij niet nodig. In de tijd die ik nodig heb om ’s ochtends wakker te worden kantelt Donny ‘Maradonny’ van de Beek een hele wedstrijd. Nu valt opstaan mij altijd ook wel erg zwaar, maar toch: niet gek voor een negentienjarige.
Twee weken geleden had ik het voornamelijk over de linkerkant van het politieke spectrum, vandaag zou ik het logischerwijs moeten hebben over de rechterkant. Maar wat valt er nou over rechts te zeggen? Rechtse stemmers zijn, op VVD’ers na, toch een massa van woede, die wij maar niet kunnen begrijpen?
Een klein zakje chips, de wijnfles is al open dus waarom niet, maar één sigaretje per dag, “Nee, ik heb geen burn-out,” “Ik ga morgen wel naar de sportschool” en zo kan ik nog wel even doorgaan. We verzinnen van alles om die ene realiteit te vermijden.
Als we alle dichters, opiniemakers en kranten mogen geloven is het niet alleen vijf voor twaalf in Nederland, maar in de hele Westerse wereld. Waar in Amerika Trump en Clinton het verval laten zien van het intellectuele debat, lijkt ook in Nederland en andere Europese landen het populisme hoogtij te vieren.
Ik hou van Amsterdam, maar de drukte zorgt inmiddels voor dagelijkse irritaties. Verdwaalde toeristen en krioelende dagjesmensen hebben de stad overgenomen met hun selfiesticks en huurfietsen. Gelukkig is daar superheld én burgemeester Van der Laan die zijn best doet om een betere leefomgeving voor Amsterdammers te creëren.
DENK is een beweging die zich min of meer presenteert als de anti-PVV. Op hun website staat letterlijk: “De laatste jaren neemt de tolerantie en vrijheid af. Omdat (politieke) haatzaaiers alleen de verschillen tussen de mensen benadrukken waardoor er verwijdering tussen de mensen ontstaat in plaats van verbinding.”
Ik probeer in mijn columns altijd positief te zijn over Ajax. Dat is niet altijd even makkelijk, maar dat leidt naar mijn mening tot een stuk prettiger leesbare columns dan onophoudelijk cynisme. Soms, heel soms is er echter een nieuwsbericht dat er gewoon om vraagt. Dus bij voorbaat, sorry, maar hier is alleen een ordinaire rant gepast.
Kandidaten, betogen, nationale tv en veel toneelwerk: de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Donald Trump en Hillary Clinton vechten dagelijks met elkaar over wie een slechtere president zou zijn. Deze verkiezingen, die veel weg hebben van een reality-show, gaan over twee kandidaten: Hillary is de ‘schijnheilige’ kandidaat en Donald Trump is de kandidaat die veel ‘aanvalt’.
“Een schuldgevoel is een gemoedstoestand die men zichzelf oplegt na een niet of juist wel gedane actie.” Dit is de eerste uitleg die je krijgt wanneer je ‘schuldgevoel betekenis’ intypt op Google. Met een schuldgevoel kun je dagen, weken, maanden of zelfs jaren rondlopen. We hebben het ongetwijfeld allemaal wel eens meegemaakt. In mijn vocabulaire bestaat er echter ook zoiets als een schuldgevoel die men zichzelf niet heeft opgelegd.
Pfoe zeg. Een ruime zege, drie debutanten waarvan er twee direct scoren en attractief, aanvallend voetbal. En dat alles met een opstelling die verdacht veel leek op een FIFA-opstelling als je alle basisspelers rust wil gunnen. Ajax-Willem II was van een luxe die we de laatste jaren zelden kenden in de Arena. De patiënt Ajax gaf eindelijk weer eens een teken van leven.
Bij De Wereld Draait Door was onlangs, zoals zo vaak, Hanneke Groenteman aanwezig. Ze is een graag geziene gast bij de redactie van het programma en ze laat vaak geen mogelijkheid onbenut om PVV-leider Geert Wilders onderuit te halen.
Na wat slenteren over de Albert Cuyp, besloot ik om een stukje te wandelen en bij het Museumplein de tram naar huis te pakken. Onder de toegangspoort van het Rijksmuseum werd ik echter gegrepen door de duistere klanken van een accordeon. Het soort geluid wat het gebouw plots deed veranderen in het Rijksspookslot, met daarboven donkere wolken en bliksemschichten aan de hemel. Het regende, waardoor in de tuin langzaam de modder van een aantal begraven skeletten afdroop. Op de schrille golven van het geluid voer ik naar de ingang, als was ik gehypnotiseerd. Ik ging naar binnen.
De journalistiek verandert sneller dan ooit. Alles staat tegenwoordig online, spanningsbogen worden korter, papieren krantenoplages evenals de populariteit van andere klassieke mediavormen kelderen en mensen grijpen voor het nieuws eerder naar Facebook dan naar de krant. Hoewel dit weinig hoopvol klinkt, brengt de digitalisering van de media ook grote voordelen met zich mee: het is anno 2016 zowel goedkoper en eenvoudiger om als mediabedrijf je doelgroep te bereiken als voor jou om aan je ideale nieuwsmedia te komen. Helaas gaat dit vaak ten koste van de inhoud en diepgang. En daar ligt nu precies het gevaar.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
COLUMN DOOR THIJS BOODEN
Ik las afgelopen week in Het Parool een stuk van Marc Kruyswijk, in de rubriek Stad vs. platteland. Het ging over afgunst en haat van mensen buiten Amsterdam jegens onze hoofdstad, en de oorzaken daarvan. ‘Rotterdammers praten over 020, Amsterdammers wéten misschien net dat het netnummer van Rotterdam 010 is’ was de zin die mij het meest opviel. Het deed me denken aan de eeuwige strijd tussen beide steden.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Dit is het debuut van onze nieuwe columnist Paul Stam.
Afgelopen week kwam ik op het Amsterdam University College voor het eerst in mijn korte bestaan een genderneutrale wc tegen. Mijn oude ziel werd getroffen door een golf van verbazing, omdat ik geen weet had van het bestaan van deze dingen. Blijkbaar waren er gegronde redenen om de entree van het toilet aan te passen, maar bij een ietwat seksistische man als ik roept het allerlei vragen op.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Door onze Ajax-columnist Marten Visser (@martenvisser1)
Nu het EK godzijdank zijn einde nadert en we dat hele interlandvoetbal weer 2 jaar lang mogen negeren, kan de aandacht weer gericht worden op de leukste bijzaak van het leven: Ajax!
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Dit is het debuut van onze nieuwe columnist Thijs Booden.
Grote nieuwsmedia zijn er niet vies van om het kijkende, lezende en luisterende publiek toe te spreken als kleine kinderen die niet kunnen spellen en rekenen. De NOS doet het in het Achtuurjournaal al jaren. Daar staat dan een presentator die ons nog net niet vertelt dat de aardappeltjes wel lang genoeg moeten koken, omdat ze anders te hard zijn om te eten. Of dat we niet zoals Bouterse moeten doen alsof mensenrechten niet bestaan, omdat we dan gezeur krijgen.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Door onze Ajax-columnist Marten Visser (@martenvisser1)
Vier dagen na de Wedstrijd-die-niet-genoemd-mag-worden eindigde het tijdperk De Boer bij Ajax. Zijn opvolger heet vermoedelijk Peter Bosz. Tot groot ongenoegen van een deel van de aanhang.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Dit is een vervolg op de column ‘Johan‘ van vorige maand. Door onze Ajax-columnist Marten Visser (@martenvisser1).
Een bloedstollende titelrace, twee volledig terechte penalty’s voor Ajax, het eerste scheidsrechter-vriendelijke liedje dat spontaan als reactie daarop ontstond en de mogelijke terugkeer van een verloren zoon: Klaas-Jan Huntelaar. Er gebeurde zoveel rond Ajax deze maand dat je haast zou vergeten dat april begon met het duel tegen PEC, het eerbetoon aan Cruijff en vooral die oh zo mooie mars.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Door onze Ajax-columnist Marten Visser (@martenvisser1)
Bij het vallen van de avond kwam een jochie van een jaar of acht aan bij Akkerstraat 32. Veel meer dan Cruijffs naam kan hij niet geweten hebben. Toch kwam ook hij Nummer 14 de laatste eer bewijzen. En ofschoon de zee aan bloemen, sjaals, kaarsen en vlaggen steeds groter werd, viel het oog van deze jongen op iets anders: een trainingspak van Ajax.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Door onze Ajax-columnist Marten Visser (@martenvisser1)
Ergens tussen 23 en 29 januari 1910 passeerde de SS Prins Willem II het eiland Ouessant. Daar, niet ver verwijderd van de Franse kust, kwam het schip in een orkaan terecht en verging met man en muis. Ook Ajax werd geraakt door deze scheepsramp, vanwege een van de slachtoffers: Floris Stempel.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Door onze Ajax-columnist Marten Visser (@martenvisser1)
Al enige tijd is de band tussen Ajax en zijn fanatiekste fans moeizaam. Alleen de laatste paar maanden al was er sprake van onder meer spreekkoren, een boycot en het intrekken van de financiële steun vanuit de club voor de sfeeracties. De omgang met zijn fans gaat Ajax momenteel dus niet geweldig af. Het nieuwe jaar met een schone lei beginnen was dan ook de hoop. Helaas bleek dat tijdens het 15-jarig jubileum van Vak410 nog niet zo eenvoudig.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam
Door onze Ajax-columnist Marten Visser (@martenvisser1)
2015 voelde vanuit Ajax-oogpunt aan als een gifbeker die maar niet leger leek te worden. Supporters moesten lijdzaam toezien hoe Ajax tweemaal dit kalenderjaar pijnlijk werd uitgeschakeld in Europa, de schaal in Eindhoven belandde, er geen enkele Klassieker werd gewonnen (ondanks drie pogingen) en het spel naar een zeer bedroevend niveau zakte. Daarbovenop kwam de tweespalt binnen de club, zowel op bestuurlijk niveau als op de tribunes, en de breuk met dé clubicoon van Ajax: Johan Cruijff. Maar snel vergeten dus en daarom hier een paar optimistische vooruitzichten voor 2016.
Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam