IFFR 2021: toch jammer van die feesten

5 februari 2021, 11:00

Auteur: Jonasz Dekkers

IFFR 2021: toch jammer van die feesten

5 februari 2021, 11:00

Auteur: Jonasz Dekkers

Het appje naar de vader van zijn ritmeloos drummende buurjongen legt het verlangen van Jonasz Dekkers naar betere tijden bloot. De tijden waarin hij tijdens het International Film Festival (IFFR) nog vieze, fijne plekjes bezocht en kon feesten waar het druk, warm en vochtig was.

Mijn buurjongen van een jaar of vijftien is drummer. Althans, dat denkt hij. Het vervelende hieraan is dat hij niet zo’n elektrisch drumstel met koptelefoon heeft. Zo eentje die je als buren niet kan horen. Nee, hij drumt ‘zoals het hoort’. Horen doe ik het zeker: iedere dag van vier tot zes. Ik heb dan eigenlijk een losgeslagen stormram naast me wonen. En dat iedere dag opnieuw.

Nu ben ik nooit iemand geweest die klaagt bij de buren. Misschien omdat ik altijd relaxte buren heb gehad, misschien omdat ik zelf heel relaxed ben. Wie weet. Maar goed, de drummer zonder ritme ramt mijn relaxte inborst toch wel keihard mijn borst uit. Daarom heb ik gistermiddag met pijn in mijn hart een appje naar zijn vader gestuurd met de vraag of zijn zoon iets minder hard zou kunnen drummen. Of beter. Dat zou ook al heel veel schelen.

Het berichtje wierp direct z’n vruchten af, want vandaag bleef het stil. Toch heb ik er spijt van. Dat komt toch kut over, zo’n bericht via WhatsApp? Ik ben bevriend met die vader, dus ik had het hem gewoon in het echt moeten vragen. Gewoon even moeten aanspreken in het trappenhuis. Toch?

Het gevoel dat ik had na het verzenden van het berichtje deed me denken aan het Rotterdamse filmfestival (IFFR) van dit jaar. Terwijl ik de openingsfilm op mijn eigen tv kijk, voelt het alsof ik een berichtje naar de drummervader stuur, die ik liever in het echt had gesproken.

Ik mis het festival: obscure bioscopen, de geur van oude theaters en enorme, glanzende zalen zoals die van het Luxor, zijn toch wel essentieel voor de ervaring. Het door de stad fietsen, van filmhuis naar filmhuis, kijkend naar alle banners en vlaggen, lichtshows en billboards met de beroemde IFFR-tijger: het is een hele happening, ieder jaar weer. Dat is echt minder dit jaar, zoals alles minder is dit jaar.

Ik wil met mensen praten en dansen, met ze flirten en drinken

Ik zal eerlijk zijn: ik ben geen filmjunk en ga in goede jaren https://redpers.nl/wp-content/uploads/2016/08/max-in-ny-1.jpgimaal vier keer naar een film tijdens het festival. Maar het zijn ook niet de IFFR-films die dat gevoel van weemoed bij me losmaken. Nee, mijn weemoed komt voort uit het gevoel van dat appje. Ik wil mensen zien, mensen aanraken, met ze praten en dansen, met ze flirten en drinken. Samen films kijken en vooral: samen feesten. Want voor mij draait het IFFR eigenlijk om de feesten. Die zijn zo goed dat ze zelfs meer melancholie bij me opwekken dan het missen van een zomers festival of gewoon een weekend uitgaan.

Feesten in de Schouwburg, bij Hotel Centraal, in de Doelen en bij Kino. Plekken waar het altijd druk, warm en vochtig is. Soms wat vieze, maar vooral hele fijne plekken omdat we ze met elkaar delen. Ik kom er al mijn vrienden tegen – voetbalvrienden, oude vrienden, nieuwe vrienden – en ik sta er uren met bewakers te praten. Iedere avond, tegen beter weten in, in de mooiste outfits, maken mensen uit verschillende milieus en van verschillende achtergronden de sfeer. En die is altijd goed. Natuurlijk kan het af en toe ook wat grimmig worden, maar zelfs dat is goed. Het is tenslotte Rotterdam.

De Schouwburg als epicentrum van uitbundigheid is door honderden vrijwilligers voor anderhalve week omgetoverd tot heuse club, inclusief meerdere zalen en meerdere bars, meerdere dj’s en meerdere katers. De drank is niet eens écht duur. Bovendien mag je op vertoon van een filmkaartje gratis naar binnen: een hele fijne regeling, aangezien de bewakers zelden doorhebben dat men één keer een kaartje koopt en die de rest van de week bij de ingang laat zien.

Het is vloeken in de cinematografische kerk, maar die feesten, man. Die feesten tijdens IFFR, dat is pas genieten. Volgend jaar neem ik mijn buurjongen mee. Kan hij eindelijk eens horen wat echte muziek is.

Met medewerking van Danielle Kliwon.


lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.