Redacteur Roos Post besloot om in haar eentje op stedentrip te gaan, en er ging een wereld voor haar open. Wat is er zo bevrijdend aan een solovakantie?
Toen Vera Kurpershoek (25) vijf jaar geleden voor het eerst in haar eentje op vakantie ging naar Barcelona, at ze de hele week Wok To Go. “Ik durfde gewoon echt niet in mijn eentje in een restaurant te gaan zitten,” vertelt ze lachend. Het is een drempel die ook ik over moest, toen ik in mijn eentje op stedentrip naar Valencia ging. Maar toen de vriendelijke Spaanse ober mij een glas vermouth en een schaaltje quesos del país – lokale kazen – en ander lekkers bracht, kon ik mij totaal overgeven aan dit Bourgondische momentje me-time.
Ik ben benieuwd of mijn leeftijdgenoten wel eens in hun eentje op vakantie gaan, en plaats een bericht op Instagram, met de vraag of soloreizigers hun verhaal willen doen. Het ene na het andere bericht stroomt binnen. “Welkom bij B-Reizen, de alleen-op-padspecialist. Zegt u het maar!” luidt het berichtje van Bart Luppes (27). Hij gaat regelmatig alleen op vakantie – zo trekt hij zich elk jaar terug in een huisje op “een Zwitserse berg”, ook wel zijn ‘terugtrekweek’ genoemd. “Met vrienden samen maak ik herinneringen, in mijn eentje op vakantie in de bergen verwerk ik ze. Als ik alleen op reis ben, heb ik het gevoel écht vrij te zijn. Hoe goed je ook met je vrienden bent, uiteindelijk zoek je in bijna alles een compromis,” laat hij via Instagram weten.
Hoe goed je ook met je vrienden bent, uiteindelijk zoek je in bijna alles een compromis
En precies die compromissen, daar had ik even geen zin in. Natuurlijk, vakanties met vrienden zijn geweldig en ik zou ze niet willen missen, maar dat álles in overleg moet, dat staat me tegen. Waar gaan we eten? Naar welk museum gaan we? Wordt het strand of zwembad? Ik denk dat, waar mensen in het dagelijks leven al vaak genoeg het gevoel hebben bepaalde dingen te ‘moeten’, het op vakantie extra belangrijk is dat je zelf kan kiezen wat je gaat doen, tot hoe laat je uitslaapt en waar je gaat eten.
Het International Journal of Tourism Cities publiceerde in maart 2019 een Zweeds onderzoek naar de motivatie van reizigers om in hun eentje op stedentrip te gaan. De voornaamste reden om alleen op reis te gaan, bleek – inderdaad – ‘de vrijheid in het kunnen maken van eigen keuzes’.
Eenzaam
Maar uit het onderzoek komt nog een hele andere reden naar voren om alleen op vakantie te gaan: een gebrek aan reisgezelschap. Dit was het geval bij Jennifer van Zeil (25). Toen ze 20 was, vertrok ze in haar eentje voor drie weken naar Vietnam. “Ik zou eigenlijk met mijn vriend gaan, maar dat was net uit,” vertelt Van Zeil. Ze miste gezelschap, iemand om haar heen. “Ik ben er tijdens die vakantie achter gekomen dat als ik iets doe, ik het graag wil delen met iemand. Bovendien vind ik het leuk om daar dan achteraf nog over te kunnen napraten met diegene. Ik wil nieuwe ervaringen en bijzondere gebeurtenissen gewoon graag delen met iemand die dicht bij me staat.” Na een week besloot Van Zeil haar vakantie af te breken en terug te vliegen naar huis.
Nooit meer afhankelijk
Volgens Liesbeth Rasker (32), reisblogger, Instagrammer en auteur van het boek Solo reizen, zijn juist ook die lastige momenten op reis heel leerzaam. “Als je op reis bent, beleef en doorleef je lastige én leuke situaties, waardoor zelfstandigheid en onafhankelijkheid een wezenlijk onderdeel worden van wie je bent,” schrijft ze in het eerste hoofdstuk van haar boek. Volgens Rasker zul je na zo’n soloreis nooit meer afhankelijk zijn van anderen om waar en wanneer dan ook gelukkig te zijn.
Je zou Rasker een ware ambassadeur van het alleenreizen kunnen noemen. Op haar Instagram-pagina – waar ze bijna 53.000 volgers heeft – en in haar boek probeert ze mensen ervan te overtuigen de stap te wagen en alleen op pad te gaan. Rasker gelooft sterk dat een soloreis je leert om een gelukkig leven te leiden. Zo’n reis heeft dus een effect op hoe je je voelt, óók als je weer thuis bent. Want, zo schrijft ze, “in je eentje op een ver tropisch strand gelukkig zijn, is één ding. Maar op een grauwe regenachtige zaterdag na een grandioze kutweek ook in je eigen huis tevreden of zelfs gelukkig zijn, omdat je weet wat je moet doen om het fijn met jezelf te hebben, dát is waar het uiteindelijk om draait.”
Buiten de comfort zone
Toen ik door de Spaanse straten wandelde, of ergens op het terras een cafe con leche bestelde, overviel mij regelmatig een gevoel van onafhankelijkheid. De realisatie dat je het naar je zin kan hebben als je helemaal alleen op pad bent: hoe waardevol is dat? Natuurlijk had ook ik momenten waarop ik graag iemand naast me had willen hebben, maar als ik me door die korte eenzame momenten heen sloeg, voelde ik me daarna extra gelukkig. Alleenreizen is niet altijd een groot feest, maar juist dat maakt het een leerzame ervaring.
Alleenreizen geeft een gevoel van empowerment
Dat gevoel van onafhankelijkheid blijkt ook uit een in 2018 gepubliceerd onderzoek van de Polytechnic Institute of Viseu. In dit onderzoek wordt gekeken naar de beweegredenen van vrouwelijke solo travelers – een volgens dit onderzoek steeds groter wordende groep. “De onderzochte vrouwen reizen niet in hun eentje omdat ze geen andere keuze hebben of eenzaam zijn. Ze kiezen bewust voor een soloreis vanwege het avontuur, een gevoel van onafhankelijkheid en een persoonlijke voldoening,” aldus het onderzoek. Er worden verschillende redenen aangehaald voor vrouwen om alleen op reis te gaan: buiten de comfort zone treden, een gevoel van autonomie en individualiteit, een persoonlijke uitdaging, het ontmoeten van nieuwe mensen en het doormaken van een persoonlijke groei.
Een nieuw leven
Martine Goverde (35) beaamt dat je tijdens je solovakantie voor persoonlijke uitdagingen komt te staan. Toen ze in haar eentje in Thailand was, werd ze ontzettend ziek. Overgeven, diarree, flauwvallen. Op zo’n moment had ze graag iemand bij zich gehad die voor haar kon zorgen. Maar achteraf voelde ze zich ontzettend sterk; dat had ze maar mooi in haar eentje geflikt. Toen ze in Australië was, overviel haar een sterk gevoel van heimwee. “Drie dagen lang lag ik huilend in mijn hostelbed,” zegt ze lachend. “Als mensen aan mij vroegen wat er was, kon ik niet meer zeggen dan dat ik ontzettend homesick was.” Over die heimwee zette ze zich uiteindelijk heen, waarna ze zich sterker dan daarvoor voelde. “Het geeft je zo’n krachtig gevoel als je in je eentje dingen voor elkaar krijgt. Alleenreizen geeft een gevoel van empowerment.”
Ook zijn het, volgens Goverde, de spontane ontmoetingen met mensen die het alleenreizen zo bijzonder maken. In Vietnam ontmoette ze een leuke man, met wie ze drie weken heeft rondgereisd. “Het was echt een soort vakantieliefde.” Goverde denkt dat als ze op dat moment met iemand op reis was geweest, dit niet zo had kunnen gebeuren.
Uiteindelijk ging Goverde een stapje verder: ze besloot op haar 32ste haar huis en vaste contract op te zeggen, haar inboedel te verkopen en voor onbeperkte tijd door Zuid-Europa te reizen. Uiteindelijk ‘strandde’ ze in Valencia, waar ze nu al 3,5 jaar woont. “Mijn reiservaring en het vele alleen zijn, hebben ervoor gezorgd dat ik dit aandurfde.”