Studeren in het buitenland is er vanwege de coronacrisis niet bij. Dit haalt de plannen van menig student overhoop. Redacteur Jelle Holtzapffel sprak drie van hen.
Leren om op eigen benen te staan, nieuwe mensen ontmoeten, verplichte studiepunten halen… Studeren in het buitenland staat voor veel jongeren hoog op het wensenlijstje. Ruim een kwart van de studenten in het hoger onderwijs bracht in het studiejaar 2017/’
18 minimaal drie maanden in het buitenland door, blijkt uit onderzoek van het CBS. Velen doen een stage of een semester over de grens, sommigen een complete opleiding. Persoonlijke ontwikkeling bleek de belangrijkste reden om naar het buitenland te gaan.
Nu de meeste Nederlandse universiteiten de fysieke uitwisseling hebben stopgezet, is het op eigen benen leren staan in een ander land er niet bij. Wat doen studenten met hun internationale aspiraties in deze tijd? Drie van hen aan het woord.
Anne-Wil Terpstra (23) – Master Business Administratie, UvA
“Een cursus Spaans had ik al een tijd geleden gedaan en die lessen wilde ik maar wat graag in de praktijk brengen. Door een tijdje in Spanje te wonen, leer je de taal natuurlijk het beste.”
“Bovendien ben ik tijdens mijn studie nog niet naar het buitenland geweest is en wilde ik dat toch graag een keer doen. Dus besloot ik om vanaf september naar Barcelona te gaan en stelde ik mijn master hiervoor een halfjaar uit.”
Het is nu ook lastig om de arbeidsmarkt op te gaan
“Al snel werd vanuit de UvA duidelijk dat de uitwisselingen voorlopig niet doorgaan. Dat geldt dus helaas ook voor mijn uitwisseling vanaf september. Online onderwijs als alternatief lijkt me niets, het is me toch vooral om de buitenlandervaring te doen.”
“Er is een mogelijkheid dat de uitwisselingen vanaf februari 2021 weer door mogen gaan en dat ik dan mag deelnemen aan hetzelfde programma. Hoe de wereld er dan uitziet weet ik natuurlijk niet. Wat ik wel weet is dat het nu ook lastig is om de arbeidsmarkt op te gaan. Ik blijf zoeken, maar mocht er niets uitkomen dan lijkt me het alsnog leuk volgend jaar op uitwisseling te gaan.”
Frederieke van der Beek (20) – Tweede jaar Hoge Hotelschool, Den Haag
“Ik was in maart net een maand begonnen met mijn stage in Barcelona en paradeerde vrolijk door de stad heen. Toen brak de coronacrisis uit. Eerst belde ik mijn ouders nog om te zeggen dat ik voorlopig in Barcelona zou blijven. De situatie was zó absurd dat ik niet het idee had dat het lang zou duren. Al snel regelde ik toch een vliegticket terug, want het hotel waar ik stage liep zou voorlopig gesloten zijn.”
“Het volgen van een stage is verplicht in het tweede jaar van de Hotelschool. Op een enkeling na doet bijna iedereen dit normaal gesproken in het buitenland. Dit semester daarentegen bracht uiteindelijk iedereen in Nederland door. De Hotelschool bedacht alternatieve opdrachten om ons toch de benodigde studiepunten te laten halen.”
Ik ben blij dat ik mijn punten binnen heb
“Behoefte om de buitenlandstage later nog eens te doen heb ik niet echt. Natuurlijk is het jammer en had ik graag beter Spaans leren spreken, maar het blijft zo onduidelijk wanneer je weer naar het buitenland zou kunnen dat ik blij ben dat ik mijn punten gewoon binnen heb. Daarnaast heb ik nu meer tijd gehad voor andere dingen, zoals promotie maken bij de strandtent waar ik werk. Dat was me anders nooit gelukt.”
“Voor medestudenten is de situatie soms een stuk lastiger. Met name voor studiegenoten die nog geen horeca-ervaring hebben, wat wel erg belangrijk is om op te doen bijdeze studierichting. Die studenten zijn nu hard op zoek naar stages, maar zelfs in Nederland zijn die momenteel erg lastig te vinden.”
Sjoerd Crooijmans (23) – Eerste jaar Chiropractie, Bournemouth
“Ik twijfelde eerst nog even om de opleiding Chiropractie in Denemarken te doen: het onderwijs is daar immers gratis. Maar de voertaal is Deens en dat leek me toch niet zo handig.”
“Chiropractie is een soort fysiotherapie maar dan met meer focus op het zenuwstelsel, de wervelkolom en de gewrichten. In Engeland staat de opleiding het hoogst aangeschreven, dus schreef ik mij daar in.”
Ik vind het wel spannend, maar ik wil me er niet te druk om maken
“De opleiding op afstand volgen is niet echt een optie, met al die behandelmethodes die je moet leren uitvoeren. Ik ben nu dus voor vanaf augustus een kamer in Bournemouth aan het zoeken. Ik vind het wel spannend om te bedenken hoe het leven er daar precies uit gaat zien, maar ik wil me daar niet te druk om maken. Ik vrees dat ik er dan alleen maar tegen op ga zien.”
“Het maakt mij niet zo veel uit met wat voor een voorschriften en beperkingen ik te maken ga krijgen. Ik ga in de eerste plaats voor de opleiding, en die gaat door. Ik bedacht me laatst pas dat ik straks ook veel beter Engels zal spreken en een andere cultuur zal leren kennen. Een leuk extraatje.”
