Ik vierde mijn verjaardag in quarantaine

24 mei 2020, 11:30

Auteur: Sezen Moeliker

Ik vierde mijn verjaardag in quarantaine

24 mei 2020, 11:30

Auteur: Sezen Moeliker

Columnist Sezen Moeliker vierde dit jaar haar verjaardag zonder familie. Desalniettemin gaf de intelligente corona-lockdown de dag een bijzondere dimensie.

Ik hou niet van jarig zijn. Het idee dat het een speciale dag moet zijn, dat je niet alleen jezelf, maar ook je vrienden een leuke dag moet bezorgen en het afscheid moeten nemen van een leeftijd die niet meer terugkomt, valt me vaak zwaar. Dit jaar was ik jarig tijdens de coronapandemie. Ik nam op een andere manier afscheid van de leeftijd van 23 jaar, hoefde niemand te vermaken en het was een moeiteloze, daadwerkelijk speciale dag.

Normaal gesproken beschouw ik ouder worden als een verzameling van specifieke momenten en ervaringen. Het ontdekken van een nieuwe plek, een bijzondere ontmoeting of een onverwachte wending. Dingen meemaken is ouder worden, dacht ik altijd. Dit jaar gingen er twee stille maanden vooraf aan het moment waarna ik nooit meer kon zeggen dat ik 23 was. Maanden die als een waas aan mij voorbij waren gegaan, zonder ervaringen om het ouder worden en het verstrijken van de tijd aan op te hangen. Alsof je per ongeluk te lang hebt geslapen en het mooiste deel van de dag hebt gemist. Zo voelde het om na die stille maanden ineens de 24 te bereiken. En misschien was het juist daarom zo bijzonder.

Waar verjaardagen normaal vaak een soort moetje zijn, was dit voor iedereen een uitstapje

Met 23 graden en zon vierde ik mijn verjaardag samen met mijn vriend en huisgenoten in een prachtig tuinhuisje in Amsterdam-Noord. En ondanks het nog altijd moeilijke afscheid van de 23 had ik het voordeel dat ik deze dag niemand hoefde te vermaken. Waar verjaardagen normaal vaak een soort moetje zijn, een beetje tegenvallen en ergens tussen de drukke planning door gepropt moeten worden, was dit voor iedereen een uitstapje, een dagje weg, een breek van de week waar weinig variatie in te vinden was. Twee badmintonrackets, een setje Kubb en een paar flessen wijn. Moeiteloos was het, als een korte vakantie in eigen huis.

Aan het gemak van de kleine groep hing ergens ook een straaltje verdriet. Zo dacht ik mijn vader, moeder, zusjes en andere vrienden enkel via Facetime te kunnen zien. Mensen die ik al twee maanden niet had gezien en met wie ik wel graag was geweest. Maar als verrassing verschenen ook zij op deze dag, in een boek vol lieve berichten, gedichten en felicitaties van íedereen. Een verjaardag met vijf mensen, maar completer dan ooit. En dus was een dag die we normaal ophangen aan het idee dat ie speciaal hoort te zijn, deze keer ook écht speciaal.


lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.