Ik label mezelf. Ik label mijzelf, zodat anderen dat niet hoeven te doen. Mijn labels? Christen, wit, introvert, sensitief, allergisch voor melk, hbo-student in de Biblebelt en hetero. Zo, ik heb mijzelf zojuist in een minuut tijd in acht hokjes gepropt. Hoe voelt dat? Een beetje vervelend, maar het is beter dan dat andere mensen het doen.
In groep acht lachten mijn twee beste vriendinnen me uit om het feit dat ik gelovig was en naar de kerk ging. Sindsdien ben ik me ervan bewust dat ik ‘anders’ ben. Hoewel het me nu een worst zal wezen wat anderen van me vinden en ik ronduit blij ben met mijn geloof, heeft die ervaring me op vroege leeftijd wat geleerd. Dat het niet erg is om anders te zijn. Eenheidsworst is ook saai toch? En ik plak waarschijnlijk ook dagelijks labels op anderen. Wanneer ik over mezelf denk ‘oh, kom ik weer als student van de Christelijke hogeschool’, denk ik over de ander ‘oh, daar heb je weer een UvA-student en typische GroenLinks-stemmer’.
Ik denk over de ander: daar heb je weer zo’n typische GroenLinks-stemmer
Omzetten in iets positiefs dus. Dat ik christen ben en momenteel niet in de randstad woon, maakt dat ik divers ben voor een nieuws- of krantenhttps://redpers.nl/wp-content/uploads/2020/09/redperslogo-1.png. En dat is fijn. Hoewel ik labels normaliter verafschuw, en gewoon als journalist gezien wil worden, ben ik er me ook van bewust dat ik juist om die reden een frisse blik op dingen kan werpen. Ik bekijk dingen bijvoorbeeld vaak vanuit een christelijk perspectief. En niet vanuit de randstedelijke bril. Ik maak wellicht ook andere ethische afwegingen; ik wil mensen absoluut niet schaden of onrecht doen, maar juist zorgen voor verbinding, inspiratie en informatie. Ik heb waarschijnlijk ook een andere kijk op relaties dan de gemiddelde Nederlander. Daarmee vertegenwoordig ik een groep in de samenleving waarvan de stem niet altijd overheerst, en daar ben ik toevallig bijzonder trots op.
Maar wat als er geen labels zouden we bestaan? Wat als er geen waarde aan zou worden gehecht of je gelovig bent of niet? Als al onze overtuigingen op één grote hoop worden gegooid? Als politieke overtuigingen geen wrijving meer op zou leveren? Als onze dubbele nationaliteit of afkomst, geen onderdeel meer zouden uitmaken van onze persoonsvorming? Nederland is rijk aan clusters. Groepjes vormen zich al in de vroege kinderjaren op de basisschool en blijven zichtbaar in het hoger onderwijs, in de werksfeer, op de sportvereniging, in de kerk of moskee. Zelfs het stemhokje blijft niet achterwege.
Iemand me vertelde me onlangs: ‘cultural differences are learning processes’. Van elkaars verschillen, zij het cultuurverschillen, verschillen in seksuele geaardheden, religies etcetera, kunnen we zóveel leren. De journalistiek mag daar een voorbeeld in zijn. Goed voorbeeld doet goed volgen. Dus laten we niet zo gevoelig doen, onszelf gewoon labelen en het omzetten in een middel om van elkaar te leren.