Dilemma: wel of niet lid worden van het corps?

Beeld: Lallende studenten in de stad

23 augustus 2019, 12:51

Auteur: Anna Livia de Kort

Dilemma: wel of niet lid worden van het corps?

Beeld: Lallende studenten in de stad

23 augustus 2019, 12:51

Auteur: Anna Livia de Kort

Nu de introductieweken van de Nederlandse studentensteden weer bijna ten einde zijn staan veel studenten voor een dilemma: wel of niet lid worden van het corps? Drie studenten vertellen over hun keuze. 

De Intreeweek en VU Ideeweek in Amsterdam, de Kei-week in Groningen en de INKOM in Maastricht. Veel eerstejaarsstudenten zullen de komende weken kennis maken met een nieuwe stad, waar zij hun studententijd inluiden. Emma is deze week druk bezig met het verwelkomen van nieuwe eerstejaarsstudenten die zich willen aansluiten bij het corps in haar studentenstad Leiden.

Emma (20 jaar) tweedejaars lid bij Minerva in Leiden

“Het kiezen voor Minerva vind ik een van de beste beslissingen die ik in mijn studententijd heb gemaakt. Leiden was vorig jaar nog een hele nieuwe stad voor me: de omgeving was onbekend en ik kende vrijwel niemand. Veel van mijn vrienden kozen ervoor om bij het corps te gaan en ik vond het ook wel bij mij passen.

Twee weken ontgroening vond ik alleen maar grappig. Je moet het allemaal zien als een toneelstuk en daar moet jij gewoon in meedoen. Tuurlijk, het was zwaar en fysiek, maar dat moet je nu eenmaal doorstaan. Daarbij bedoelen ze het allemaal niet persoonlijk, wat ze ook zeggen. Ik had het toen oprecht niet erg gevonden om er nog een aantal dagen aan vast te plakken, ik kon er eigenlijk wel om lachen.

De enige reden om niet bij het corps te gaan is het geld

In het eerste jaar was ik veel met Minerva bezig. Ik was in mijn huis, samen met een andere huisgenoot, gedurende het jaar ‘sjaars’. Dit betekent dat je wat klusjes moet doen, zoals het vuilnis buiten zetten en geld pinnen als dat nodig is. Mijn huisgenoten zijn nooit gemeen geweest en hebben me meteen vriendelijk ontvangen. Dit kan heel anders zijn, vooral bij mannen corpshuizen.

De enige reden die ik zie om niet bij het corps te gaan is het geld. Ik bent veel geld kwijt aan feestjes, uitjes en bijkomende kosten. Je hebt ook een clubpas, die je gebruikt bij het betalen van bijvoorbeeld je bier. Aan het einde van de maand zie je het afgeschreven bedrag staan en daarvan schrik ik elke keer weer.

Het corps neemt veel tijd in beslag maar ik heb het idee dat je zelf kan bepalen hoeveel. Met die verplichtingen valt het naar mijn mening wel mee: veel studenten lassen een huisavond in en eten met je jaarclub is supergezellig omdat je dan iedereen weer ziet. Daarnaast heb je soms een feestje maar je kan zelf bepalen of je hiernaartoe gaat.”

ASC/AVSV in Amsterdam

Waar de een het corps geweldig vindt, kan de ander het niet uitstaan. Fabio uit Haarlem wilde vorig jaar absoluut niet bij het corps, maar wilde wel gezelligheid combineren met sporten. Hij besloot om lid te worden van een roeivereniging in Utrecht.

Fabio (21 jaar) eerstejaars lid bij ORKA – hekel aan het corps

 “Het leek me wel lachen om bij ORKA lid te worden. Gezelligheid, roeien en dan ben ik met mensen om me heen die vast ook niet tegen dat corporale gedoe kunnen. Wat blijkt: ORKA is een leuke vereniging maar het is toch een soort afgezwakte versie van het corps. Er zijn wel minder regels maar het ligt mij niet helemaal.

 Ik heb altijd het idee dat het bij het corps vooral gaat om het bier en het zuipen. Dat begrijp ik niet helemaal. Tuurlijk is het gezellig, maar moet het daar om gaan? Veel mensen gaan naar een studentenvereniging om een sociaal leven op te bouwen. En dat begrijp ik, maar ik zie vooral veel oppervlakkigheid en ik vind die status die je kan ‘opbouwen’ super dom.

Aan de ene kant zie ik dat er veel onzekere mensen rondlopen bij het corps. Dat is natuurlijk helemaal prima, want mensen zijn nou eenmaal onzeker. Alleen voor mijn gevoel zie ik mensen heel krampachtig naar elkaar toe trekken en op elkaar willen lijken, zodat ze niet buiten de boot vallen.

Ik vind de status die je kan opbouwen super dom

Ik snap het principe van zo’n zware ontgroening. Je schept sneller een band met mensen omdat je in hetzelfde schuitje hebt gezeten. Alleen is die band dan gebaseerd op angst en boosheid.  Je gaat naar het eerste jaar en wordt uitgescholden omdat je ‘minder’ bent. Als jij dan naar het tweede jaar gaat, uit je die opgebouwde haatgevoelens naar de ‘feuten’.  Omdat je je dan weer beter voelt misschien. Daarom denk ik dat een ontgroening ieder jaar zo goed werkt. Psychologisch vind ik het best wel gek.

Die verplichtingen die je door het corps hebt, vinden veel mensen geen probleem. Maar ik zie daar zelf niet echt het leuke van in. Van al de verplichtingen word je op een gegeven moment onbewust denk ik best wel onderdanig.

Je moet denk ik niet onderschatten hoeveel effect een vereniging heeft op jezelf. Ik zie vaak mensen veranderen die lid worden. Vandaar dat je oude vrienden, je ‘vrienden van vroeger’ worden. Maar ik denk dat dit ook echt afhangt hoe je hier zelf in staat. Je kan uiteindelijk zelf beslissen hoeveel tijd en energie je in een studentenvereniging steekt. Voor mij in ieder geval geen inschrijving voor het corps.”

Ontgroening in Amsterdam in 1954. Nationaal Archief

Een recordaantal studenten hebben zich vorig jaar ingeschreven bij een studentengezelligheidsvereniging, meldde de Landelijke Kamer van Verenigingen begin dit jaar. Maar vrijwel iedere studie heeft ook een studievereniging. Dit is een vereniging binnen een bepaalde studie, waar de student weinig verplichtingen heeft.

Ruben (23 jaar) actief bij een studievereniging in Nijmegen

“Ik studeer in Nijmegen en voor mezelf vind ik een studentenvereniging niet nodig. Ik heb hier een vriendengroep waar we veel met elkaar doen. Zo ben ik ook actief bij mijn studievereniging als bestuurslid. Het fijne aan een studievereniging is dat de activiteiten niet verplicht zijn. Je mag komen wanneer je wil, maar het is niet erg als je afwezig bent.

Ik begrijp dat studentenverenigingen, en vooral het corps, veel regels en verplichtingen hanteren maar zelf zou ik dat niet heel fijn vinden. Op een gegeven moment zit je daardoor echt alleen maar in dat wereldje. Je vereniging wordt dan echt je leven. Ik denk dat je hierdoor veel minder tijd hebt om iets te doen met mensen buiten de vereniging.

Ik heb zelf al veel mensen leren kennen, mede door mijn studievereniging. Als ik dit niet had, zou ik misschien wel bij een studentenvereniging lid worden. Het is namelijk wel een goede manier om een sociaal leven op te bouwen, zeker in een voor jou nog vreemde stad.”

Meer Dilemma’s op Donderdag lezen? Hier vind je alle verhalen uit onze zomerserie.

lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.