Vorige week dwaalde ik als een koopjesjager door de Action. Wat ik zocht wist ik niet, dat ik iets ging kopen wel. In de Action vind ik altijd datgene waarvan ik niet wist dat ik het nodig had, maar eigenlijk al mijn hele leven had gemist.

Toen zag ik het. Op het allerhoogste plankje van het schap, precies op ooghoogte, waar winkels hun meest winstgevende waren uitstallen. Van onder naar boven; een zwartgeverfde houten standaard, zo matig geschilderd dat de kleur van het hout nog doorschemerde. Dan een wederom zwartgeverfde metalen stok, omhoog reikend vanaf het midden van de standaard. Deze mondt uit in, jawel, een schildpad, gemaakt van polyresin. Dat is een sjiek woord voor een klein beetje steen gemengd met vooral veel plastic. Wanneer je het beeldje een kwartslag draait, krijg je een zwemmende schildpad met een metalen staaf in zijn aars. ‘Polyresin Turtle on a stand’, was het gedoopt. It’s in the name, zeggen ze wel eens.

Had ik het nodig? Nee. Was het een mooi beeldje? Nee. Ging ik het kopen? Nou… Het ding was toch maar die drie euro negenenveertig. En als je wat langer keek ook best grappig. Voor in de badkamer, misschien. En wie weet wat voor themafeestjes ik nog zou hebben. Of om aan mijn zusje te geven. Die houdt zo van schildpadden. Genoeg redenen, toch?

Nee. Plotseling stond de schildpad symbool voor onze koopcultuur, waarin vooral het mantra ‘een dag niets gekocht is een dag niet geleefd’ lijkt te gelden.

Wat als ik de schildpad gekocht had? Dan was ik er na een jaar wel op uitgekeken, en was het ding linea recta naar zijn natuurlijke habitat gezwommen: de plastic soep

Er stonden zo’n vijftig exemplaren tentoongesteld. Laten we er even van uitgaan dat er nog minimaal vijftig in het magazijn staan. In Amsterdam alleen al zijn er achtien Action winkels. Dat betekent dat er zich bijna tweeduizend Polyresin Turtles on a stand in Amsterdam bevinden. In Nederland bevinden zich 378 Actions. In Europa 1325. Dat zijn – houd je vast – 132 duizend en vijfhonderd Polyresin Turtles on a stand. Dat zijn er meer dan het aantal geslachtsrijpe groene zeeschildpadvrouwtjes dat nog in leven is. Dat is toch alle gekheid op een stokje.

Helemaal als je bedenkt dat dit een van de vele non-artikelen van de Action is, en dat de Action een van de vele non-artikel verkopers is (Xenos, Big Bazaar, Wibra et cetera). Nog meer als je bedenkt dat (bijna) iedereen ontzettend veel non-artikelen koopt, en die na een tijdje ook weer weggooit.

Wat als ik de schildpad gekocht had? Dan was ik er na, uiterlijk, een jaar wel op uitgekeken, en was het ding linea recta naar zijn natuurlijke habitat gezwommen: de plastic soep. Waar hij tussen de echte schildpadden zou dobberen, die zich allemaal af zouden vragen wat die metalen staaf toch in zijn aars deed. En waarom ze met 132 duizend waren. Alle gekheid op een stokje, zullen ze denken.