Rubén (24) maakt eigen muziekvoorstelling

16 juli 2018, 11:00

Auteur: Frederique Teillers

Rubén (24) maakt eigen muziekvoorstelling

16 juli 2018, 11:00

Auteur: Frederique Teillers

Zanger, danser, acteur: Rubén Sánchez (24) is het allemaal. Na het spelen in verscheidene videoclips van onder andere Jett Rebel en musicals zoals West Side Story en Fiddler On The Roof is hij bezig met een eigen voorstelling: The Kaninchen, te zien in CREA. Redacteur Frederique Teillers sprak hem over deze show en zijn doel.

Op een zonnige middag loop ik over de Roeterseilandcampus; de studenten zitten in de zon en zo te zien zijn zij bezig met de laatste loodjes van hun studie. Ik ga de hoek om naar het café van CREA en zie ik Rubén zwaaien.

Rubén! Hoe gaat het ermee?

“Ja goed, ik heb zo een repetitie voor The Kaninchen dus ik was wat bladmuziek aan het doornemen.”

Is dit de eerste keer dat je zo’n voorstelling maakt?

“Ik maak voornamelijk mijn eigen solostukken en enkele keren met andere artiesten, maar dit is wel op een ander niveau. Ik heb nu een band die live gaat spelen en twee dansers die meedoen.”

Repetitie foto: Andrew Kambel

Want heb je hiervoor gestudeerd?

“Ik ben opgegroeid in Culemborg en zeven jaar geleden verhuisd naar Amsterdam om te beginnen aan de studie Productie en Theater, met ook dans erbij. Ik ben eigenlijk van jongs af aan al bezig met shows maken – van shows in elkaar zetten op straat, toen ik klein was, naar dansles geven. Die passie is nooit opgehouden en daarom ben ik ook naar de Theaterschool gegaan.”

Was er nooit een realisatiemoment waarbij je dacht, nu ga ik ervoor?

“Het was altijd logisch voor mij. Er was wel een twijfel vroeger waarbij ik dacht, wat kun je nou met alleen een dansopleiding? Vroeger lag de focus vooral op dans. Maar bij productie en theater kwam ik in aanraking met veel disciplines zoals opera en zang. Door al die verschillende dingen was ik erg geïnspireerd, maar ik mocht niet zelf produceren. In video’s en musicals spelen is heel leuk hoor, maar ik maak liever iets zelf.”

Dus ben je iets anders gaan doen?

“Inderdaad. Na de propedeuse ben ik toch de dansopleiding gaan doen. Om de acht weken moest je iets creatiefs inleveren. Dat kon van alles zijn en daarbij ontwikkel je jezelf ook als artiest. Daar kwam eigenlijk alles samen. Toen begon ik ook met zingen en het maken van muziek. Ik wilde alles combineren en zo is een mengelmoes ontstaan van al die disciplines. Tijdens de opleiding heb ik van daaruit een optreden gemaakt en begon ik met het maken van een videoclip waarin ik de Rabbit Dance deed. Dat concept heb ik uiteindelijk verder uitgewerkt.”

https://www.youtube.com/watch?v=Bkm25HxXTzY

Waar komt die Rabbit vandaan?

“Het begon met een simpele beat die ik had en daar zat zo’n bounce in. Daardoor moest ik erg denken aan het huppelen van een konijn. Zogezegd, zo gedaan; dus toen de videoclip af was, bedacht ik me dat ik begon met konijnen – net als Alice uit Alice in Wonderland. Daarbij was de film The Matrix ook een inspiratie voor de video, want de Rabbit Dance gaat vooral over het afvragen wat cool is en de realiteit daarin is (in de film is een tattoo van een konijn ook een aanleiding voor de hoofdpersoon om ergens in te duiken, red). Dat ‘cool zijn’ wil ik een beetje opschudden. Als ik een roze konijnenpak draag is dat misschien raar, maar als ik een zwarte leren jas en een zonnebril erbij aan doe, dan krijgt het een andere betekenis. Zo heb ik dat concept uitgewerkt en realiseerde ik me dat ook mijn nummers gaan over een soort surrealistische wereld.”

Is dat je voornaamste inspiratie? Die wereld?

“Ja, het geeft me namelijk alle vrijheid om mezelf te uiten. Dat surrealistische geeft toch veel waarheden over de wereld en onze gevoelens. In mijn leven weiger ik om me over te geven aan het oppervlakkige en in mijn expressie, zoals dans en zang, zoek ik naar een soort oprechtheid.”

Klinkt heel diepgaand.

“Ja, maar iets oprechts kan ook heel zwaar en diep zijn. Mijn doel is wel om iets bij mensen te raken, maar ik ben al blij als ik mensen laat kennis maken met mijn muziek en mijn performance. Je hoeft geen kenner te zijn om dat te waarderen. Als ze al denken, wat grappig dit, dan wil ik ze van daaruit leiden naar een gevoelswereld waarvan ik denk dat we die allemaal bezitten. Ik werk met extreme contrasten en probeer daar een balans in te vinden.”

Rubén Sánchez  foto: Andrew Kambel

Je wilt dus een soort ervaring neerzetten voor het publiek?

“Zeker. Ik combineer mijn eigen visuals, beats, instrumenten, zang, teksten en dans tot een totale ervaring. Een aantal thema’s die ik probeer uit te drukken in de voorstelling gaan ook over je kindertijd. Dat probeer ik een beetje te triggeren. Alice is bijvoorbeeld heel vrij als kind, maar in dat verhaal is ze eigenlijk volwassen. Die dubbelheid probeer ik ook aan te stippen en ik vind dat je dat moet koesteren. In deze wereld zijn we heel erg gericht op succes, geld en op geliket worden. Je had vroeger veel verlangens en dromen, hoe surrealistisch ze ook waren, en die wil ik graag weer naar boven halen.”

Maar het is nog steeds theater?

“Jazeker, maar het is ook vooral gewoon pop- en jazzmuziek, met wat hiphopnummers en mijn Spaanse invloeden tussendoor. Je hoeft niet per se een hele theatrale ervaring te hebben gehad, en hoop vooral mensen te raken door mijn muziek. Het is een pleidooi voor de levenslust, en zolang je er maar iets uit haalt vind ik het prima.”

Hoe zie jij de toekomst?

“Ik hoop om ooit van mijn eigen shows echt te kunnen leven, nu werk ik nog in een restaurant om mijn huur te betalen. Ik ben wel onderweg, maar hopelijk is The Kaninchen voor herhaling vatbaar.”

Het interview wordt onderbroken door een telefoontje van een van Rubén zijn dansers, Dylan, hij is al bij CREA. Rubén en ik lopen de hal in en ontmoeten daar zijn coach, Eddi (70). Terwijl Rubén bij de balie de sleutel ophaalt, vraag ik Eddi waar ze elkaar van kennen: “Ik ken hem via de dansopleiding. Toen die jongen binnenkwam, dacht ik al: jij hebt iets. Ik verbaas me iedere keer weer wat voor een duizendpoot hij is. Hij regelt alles zelf en ik probeer het dan maar in goede banen te leiden. Ja maar Rubén, wat een wonder op wielen is dat.”

The Kaninchen, een muzikale voorstelling over levenslust en dromen, is te zien op donderdag 19 juli in CREA.

Rubén Sánchez

1994: Geboren in Leuven, België

2011: Begonnen aan opleiding Productie en Theater

2012: Propedeuse van Productie en Theater behaald, begonnen aan Dansopleiding

2016: Afgestudeerd aan de Dansopleiding

2017: Prijs gewonnen van Cinedans én De Diamantfabriek voor beste theatervoorstelling voor The Rabbit Dance 

lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.