Een streep door het westerse mensbeeld

Beeld: Foto: Samantha Sophia

23 maart 2017, 14:46

Auteur: Riemke Levie

Een streep door het westerse mensbeeld

Beeld: Foto: Samantha Sophia

23 maart 2017, 14:46

Auteur: Riemke Levie

In de media was afgelopen maanden weer uitvoerig te zien hoezeer het politieke speelveld wordt gedomineerd door blanke mannen. Als het op diversiteit aankomt, geeft de staat nog lang niet het goede voorbeeld. Wordt het niet eens tijd om dit eeuwenoude vertekende beeld om te gooien?

Het goede voorbeeld geven

Riemke Levie
Riemke Levie

Met een diversiteitsquotum zou de overheid betere afspiegeling van de bevolking kunnen worden. Een quotum stimuleert om te discrimineren in positieve zin: kiezen om mensen uit bepaalde ondervertegenwoordigde groepen (denk aan niet-Westerse bevolking, vrouwen, of mensen met een handicap) het voordeel te geven, mits ze geschikt zijn voor de functie.

Een quotum houdt dus niet in – en daar verkijkt men zich nog wel eens op – dat mensen uit die groepen lukraak worden aangenomen omdat dit meer diversiteit genereert, en op die manier een quotum wordt behaald.

Het gaat erom dat er veel mensen zijn die door persoonlijke kenmerken als achtergrond of geslacht worden benadeeld, omdat ze niet aan het normale referentiekader voldoen: omdat ze geen blanke, middelbare man zijn. Een quotum pakt dit diversiteitsprobleem aan en kan helpen om dit ‘normale’ kader te hervormen.

Mensen worden benadeeld, omdat ze niet aan het referentiekader voldoen: een blanke, middelbare man.

Discrimineren kun je leren

Vaak wordt hier tegenin gebracht dat door mensen positief te discrimineren, anderen zich weer gediscrimineerd zullen voelen. Zo kun je bezig blijven met compenseren. Maar een scheve verdeling trek je gelijk door de ene kant omlaag te duwen, en de andere kant omhoog te trekken: door minderheden te bevoordelen ten koste van hen die altijd het voordeel lijken te hebben.

De enige mensen die zich dan ook gediscrimineerd zullen voelen door een quotum is de meest bevoordeelde bevolkingsgroep ter wereld: blanke mannen met lange tenen.

Een quotum kan mensen ervan bewust maken dat onze overheid op dit moment geen afspiegeling van de samenleving vormt. Veel mensen die deel uitmaken van die zogeheten minderheidsgroepen voeren echter weer aan dat zij niet willen worden beoordeeld op kleur of geslacht, maar op kwaliteit. Ze willen geen ‘hulp’ en voelen zich er ongemakkelijk bij.

Natuurlijk kan voor niemand worden ingevuld welke gevoelens een quotum oproept, en het staat iedereen vrij om hier een eigen mening over te vormen. Maar belangrijk is om te onthouden dat altijd eerst wordt gekeken naar kwaliteit, en dat persoonlijke factoren als geslacht of afkomst daarna pas van belang zijn. Het kan dus nooit zo zijn dat een vrouw een baan krijg in plaats van een man, als zij niet minstens net zo geschikt is voor die positie.

Sylvana Simons, lijsttrekker van Artikel 1, zet zich sterk in voor een diversiteitsquotum. Foto: Artikel 1
Sylvana Simons, lijsttrekker van Artikel 1, zet zich sterk in voor een diversiteitsquotum. Foto: Artikel 1

Het laatste redmiddel

De argumenten tegen een quotum gaan vaak uit dezelfde misvatting: dat persoonlijke kenmerken als geslacht of achtergrond boven kwalificaties worden geplaatst. Wat men vaak niet inziet, is dat deze misvatting een prachtige weerspiegeling van het onderliggende probleem vormt.

Denken dat meer diversiteit ten koste gaat van kwaliteit is precies het problematische aspect aan het westerse mensbeeld. Er wordt vaak (al dan niet onderbewust) gedacht dat minderheidsgroepen over minder kwaliteiten beschikken, en hierom gaan de hakken in het zand bij het idee van een quotum.

Deze opvattingen zijn te wijten aan stereotyperingen, zoals het idee dat vrouwen leven om kinderen te baren, en dat bepaalde bevolkingsgroepen lui en langzaam zijn. Dit staat in scherp contrast met het stereotype dat door het diversiteitsprobleem elke dag weer wordt bevestigd: het idee dat blanke mannen beter en sterker zijn en harder werken. Het is hoog tijd dat we dit beeld omgooien.

Vrouwen leven om kinderen te baren en blanke mannen zijn beter en sterker. Het is hoog tijd dat we dit beeld omgooien.

Goede voorbeeld

Een quotum is absoluut geen sluitende oplossing, want de oorzaken van het diversiteitsprobleem liggen niet alleen bij de sollicitatieprocedure. Vaak is er al van jongs af aan sprake van sociaal-economische problemen, en een gebrek aan mogelijkheden of stimulering vanuit eigen gemeenschap.

Maar zolang wij het journaal aanzetten en enkel blanke mannen van middelbare leeftijd als vertegenwoordigers van de samenleving zien, zullen we onderbewust blijven denken dat dit is hoe het hoort. Dat deze bevolkingsgroep ‘het meest geschikt’ is.

Als minderheden het gevoel houden dat ze geen kans maken, dat ze ‘niet geschikt genoeg’ zijn, zal stimulering vanuit eigen gemeenschap dan ook niet snel ontstaan. Het westerse mensbeeld moet op de schop, en de overheid mag vandaag nog beginnen door het goede voorbeeld te geven.

Foto: Alexa Mazzarello
Foto: Alexa Mazzarello
lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.