Studieschuldgevoel

Beeld: Thijs Booden

1 oktober 2016, 11:41

Auteur: Thijs Booden

“Een schuldgevoel is een gemoedstoestand die men zichzelf oplegt na een niet of juist wel gedane actie.” Dit is de eerste uitleg die je krijgt wanneer je ‘schuldgevoel betekenis’ intypt op Google. Met een schuldgevoel kun je dagen, weken, maanden of zelfs jaren rondlopen. We hebben het ongetwijfeld allemaal wel eens meegemaakt. In mijn vocabulaire bestaat er echter ook zoiets als een schuldgevoel die men zichzelf niet heeft opgelegd.

Studenten in Nederland hebben zo’n schuldgevoel. En dan doel ik voornamelijk op studenten zonder gulle en/of welvarende ouders. Het gevoel waarbij je weet dat elk nieuw studiejaar ieder boek dat je koopt voor je studie de rode cijfers van je financiële status alleen maar doet toenemen. Op je twintigste rondlopen met een schuld van duizenden euro’s, hoe laag de rente ook wel niet is of hoe rooskleurig je financiële toekomst eruitziet, is geen prettig gevoel.

Er zijn studenten die door de bezuinigingen op het onderwijs serieus overwegen om hun toekomst al dan niet tijdelijk over de grens te zoeken. Studeren in België werd door velen als een serieuze mogelijkheid gezien. Maar vergeet niet:  studenten zijn de toekomst van ons land. Of dat nu mbo-, hbo- of universitaire studenten zijn, zij waarborgen de kennis en mogelijkheden voor de toekomst. En dat dan juist deze mensen rood staan bij de overheid, dezelfde overheid die hen nog hard nodig gaat hebben, is de omgekeerde wereld.

“Een investering in jezelf mag best,” hoor ik vaak van voorstanders van het afschaffen van de studiefinanciering. Maar wat zij vergeten is dat het geen keuze is. Wij studenten hebben er niet voor gekozen om dit pad te volgen: we móeten wel. Iedereen beseft dat zonder opleiding en zonder diploma er vrijwel geen mogelijkheden bestaan voor een toekomst met enige financiële zekerheid. Zonder dat papiertje maak je een grote kans op werkloosheid en dus acute geldproblemen. Of je moet toevallig een geweldige voetballer of muzikant of iets dergelijks zijn, maar daar zijn er niet veel van, om over het geluk dat daarbij komt kijken nog te zwijgen.

De overheid zou juist moeten investeren in de kenniseconomie van de toekomst. Wij Nederlanders hebben geen groot land, hebben geen grote oliebronnen waar we ons geld uit kunnen putten, maar we hebben wel intelligentie. En dat komt toch grotendeels voort uit het uitstekende onderwijs dat we jarenlang gehad hebben, datzelfde onderwijs dat voor iedereen beschikbaar was. Nu lijkt dat te verdwijnen, en daarmee verliezen we de grote kracht van ons kleine land.

‘Premier Mark Rutte vindt het van het allergrootste belang en “persoonlijk een absolute prioriteit” om de kwaliteit van het onderwijs te vergroten’ kopte NU.nl in 2011. Beloven kon hij het toen ook al niet. Bezuinigingen kunnen altijd gebeuren, er niets valt uit te sluiten, et cetera. Er werd wel binnen de onderwijsbegroting wat geschoven met geld, opdat het allemaal efficiënter zou zijn.

Ik zou als overheid liever effectief dan efficiënt willen zijn. Zadel de studenten niet op met een schuldgevoel. Geef de studenten weer wat ze verdienen, zodat ze later ook kunnen verdienen.

lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.