‘Power to the people’ in een bruinkoolmijn

Beeld: Bron: Tim Wagner/ Ende Gelände

10 november 2017, 15:33

Auteur: Job van der Linden

‘Power to the people’ in een bruinkoolmijn

Beeld: Bron: Tim Wagner/ Ende Gelände

10 november 2017, 15:33

Auteur: Job van der Linden

Samen met duizend activisten protesteerde onze redacteur Job tegen de grootste bruinkoolmijn van Europa. Deze mijn bevindt zich 50 kilometer buiten Bonn, waar van 6 tot 17 november de COP 28 plaatsvindt, een grote VN-klimaatconferentie over de implementatie van het Parijs-akkoord uit 2015.

“Power to the people!” galmt het door de mijn. Samen met meer dan duizend activisten sta ik in de grootste bruinkoolmijn van Europa. De witte overalls die iedereen draagt steken sterk af tegen de grauwe grond onder onze voeten en een reusachtige graafmachine torent hoog boven ons uit. Tegenover ons staan rijen Duitse ME’ers, agenten op paarden en politiebusjes. Vanuit de actieorganisatie is er onderhandeld met de politie maar het lijkt er nu op dat ze ons alsnog allemaal willen arresteren. We worden steeds dichter op elkaar gedreven, soms met de nodige agressie. Het begint harder te regenen en de kou trekt steeds verder door onze kleren. De leuzen worden alleen maar luider: “Cause the people got the power!”

Het lijkt misschien een bizarre situatie, maar we zijn niet zonder reden in de bruinkoolmijn. Vanaf 6 tot 17 november vindt in Bonn de COP23 plaats, een VN-klimaatconferentie waar de implementatie van het Parijs-akkoord uit 2015 wordt besproken. Er is veel kritiek op de gebrekkige maatregelen die sinds het Parijs-akkoord genomen zijn. Het uittreden van de VS uit het Parijs-akkoord is slechts een van de vele teleurstellingen. Vele landen, waaronder Duitsland, komen hun afspraken omtrent CO2-uitstoot nog niet na. Om de politiek te dwingen meer actie te ondernemen, demonstreerden op 4 november meer dan tienduizend mensen in Bonn. Door het houden van een mars riep men de politici op zich aan hun afspraken te houden en klimaatverandering serieus aan te pakken.

Daar waar men op de straten in Bonn zich tot politici richtte met de boodschap klimaatverandering te stoppen, namen activisten op 5 november het heft in eigen handen. 50 kilometer verderop gaat de winning van fossiele brandstoffen en de verbranding ervan in de grootste bruinkolenmijn van Europa namelijk onverminderd door. Verzameld onder de naam Ende Gelände (wat ’tot hier en niet verder’ betekent) loop ik met meer dan duizend activisten over kleine landweggetjes richting de mijn. Vlak na het middaguur komen we eindelijk aan en dalen we af in de 350 meter diepe mijn. Een lange rij agenten in ME-kleding wacht ons op met knuppels en pepperspray, achter enorme loopgraven die zo te zien voor ons zijn gemaakt.

Bron: Christopher Hedtke / Ende Gelände.

Ende Gelände stelt dat het noodzakelijk is dat het kool in de grond blijft, wil men een klimaatcatastrofe voorkomen. Als we wachten op politieke verandering zou het te laat zijn, daarom voert Ende Gelände actie door “burgerlijke ongehoorzaamheid”. De beweging groeit snel en spoort sinds de eerste actie in 2015 mensen in heel Europa aan om zelf ook actie te ondernemen.

Een van die mensen is Wouter uit Rotterdam. Het is de eerste keer dat hij met een dergelijke actie meedoet. De actie geeft hem energie en versterkt zijn overtuiging dat er systematische verandering nodig is. “We hebben echt gelijk” zegt hij stellig. Net als bij Wouter reiken de doelen van de vele klimaatactivisten verder dan alleen het stopzetten van kolenmijnen en kolencentrales. Om het klimaat te redden zullen we onze samenleving radicaler moeten veranderen dan het slechts verscherpen van regels omtrent CO2-uitstoot. Voor velen is de actie een manier om zich tegen het kapitalistische systeem uit te spreken en een stap te zetten richting een socialere samenleving. De klimaatactivisten pleiten voor een samenleving waarin financiële belangen het niet winnen van sociale en ecologische belangen: “System change, not climate change!” galmt het door de mijn. De organisatiestructuur van Ende Gelände is gebaseerd op dit idee. De beweging is democratisch georganiseerd en de besluitvorming werkt op basis van consensus. Dit merkte ik ook in de mijn.

“System change, not climate change!” galmt het door de mijn.

Massaal sprinten we door de rij agenten heen. Ik ontwijk een grijpende zwarte handschoen en zie achter me iemand over de grond gesleurd worden. Even verderop kunnen we weer ademhalen en onszelf organiseren. Bij verschillende mensen wordt met water pepperspray uit rood opgezwollen ogen gespoeld. Nu we eindelijk de mijn binnen zijn moeten we beslissen wat we doen. We kunnen ons opsplitsen en verschillende plekken in de mijn bezetten, of bij elkaar blijven en zo wellicht sterker staan tegen de politie. Om dit te besluiten wordt een afgevaardigdenvergadering gehouden. De groep is onderverdeeld in verschillende kleine affiniteitsgroepen die na kort overleg elk een afgevaardigde naar deze vergadering sturen. Deze vergadering duurt maar kort aangezien de politie agressief mensen begint op te pakken. Er wordt besloten bij elkaar de blijven.

Bron: Tim Wagner / Ende Gelände

Een persoon uit mijn affiniteitsgroep wordt ook opgepakt. Twee stevige ME’ers pakken hem aan zijn armen vast en sleuren hem uit de groep. Samen met andere activisten wordt hij in een busje afgevoerd naar een gevangenis. Niet iedereen wordt opgepakt, daarvoor zijn we met een te groot aantal. Laat in de avond zien we hem weer terug, iedereen is opgelucht. Doordat iedereen zijn identiteitspapieren heeft thuisgelaten voor hij of zij naar de mijn ging, kon de politie weinig met de mensen die ze hebben opgepakt. Na het maken van een foto en vingerafdrukken werd bijna iedereen diezelfde avond nog vrijgelaten. We zijn moe maar voelen ons gesterkt door elkaar. En de mijn? Die is helaas weer volop in gebruik.

lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.