Literatuur-geschiedenis in de Russische metro

11 maart 2017, 10:00

Auteur: Eva Hofman

Literatuur-geschiedenis in de Russische metro

11 maart 2017, 10:00

Auteur: Eva Hofman

Uit een voorliefde voor de Russische literatuur besloot ‘onze vrouw in Moskou’ Eva Hofman één van de meesterwerken mee te nemen naar het Oosten. Met een dikke pil van ruim 800 pagina’s zit zij nu dagelijks in de metro te worstelen.

Rusland is een lezend land. Ik heb nooit een volk ontmoet dat trotser is op haar eigen literatuurgeschiedenis dan de Russen. Kinderen leren op de basisschool gedichten opzeggen uit hun hoofd. Niet één of twee per jaar, maar één of twee per week. Vraag een volwassen Rus Pushkin voor je te quoten en sta versteld.

Zo wil ik ook zijn, bedacht ik. Dus nam ik me voor om vooral boeken mee te nemen die over Rusland gingen of door Russen geschreven waren. Daar heb ik er veel van, hoewel ik aan de meeste nog moet beginnen. Het pronkstuk van de collectie: Simon Sebag Montefiore’s Romanovs (1613-1917), een complete geschiedenis van de Russische tsarendynastie die onder meer Peter de Grote heeft voortgebracht, slechts 800 pagina’s dik.

Het vriendje keek hoofdschuddend toe terwijl ik mijn koffer woog. “Je kunt geen stapel boeken meenemen. Dat is veel te zwaar,” zei hij zogenaamd behulpzaam. Zelf fervent lezer probeert hij me al tijden een e-reader aan te smeren. Veel praktischer voor op reis omdat je eindeloos boeken kunt blijven downloaden. Vooral handig als je naar een land gaat waar je de taal niet spreekt.

Maar ik spreek de taal wel, breng ik daar dan tegenin. Bovendien ruiken echte boeken lekkerder dan een e-reader en hoef je ze niet op te laden. Daarmee is voor mij de kous af. Met een welgemeend “maar je gaat gewoon je eigen tas tillen” heeft het vriendje meestal het laatste woord. Prima.

Dacht ik. Want net als de meeste andere Moskovieten ga ik tegenwoordig elke dag heen en weer naar mijn werk met de metro. Voor mij duurt het een half uur, voor anderen kan het zo langer dan een uur duren voor ze op hun werk zijn. En wat doen al die Russen terwijl ze staan of zitten of hangen te wachten? Juist, lezen.

En dus zie je Moskovieten in de metro miniversies van klassiekers uit hun eigen en de Europese literatuurgeschiedenis doorwerken, maar ook zelfhulpboeken, vertaalde fantasy en hier en daar een krant. Waar de metro-Rus eerst nog beperkt was in zijn keuze (want een boek in de metro moet dun en licht zijn) kan het vriendje nu zijn hart ophalen: ook in Rusland zijn de e-readers aan een opmars bezig.

Daar sta ik dan, hopeloos beperkt, met mijn 800-pagina dikke hardcover. Elke dag sjouw ik dat ding mee in mijn schoudertas en nog nooit heb ik het er in de metro uit gehaald. Terwijl ik eindeloos op mijn telefoon Facebook sta te refreshen (want niks beters te doen) voel ik mijn rug langzaam scheefgroeien. Maar het is het waard hoor. Dat boek ruikt heerlijk.

‘Onze vrouw in Moskou’ Eva Hofman is journaliste en studente Slavistiek, en zal in haar columns de komende 3 maanden schrijven over haar reilen en zeilen in de Russische hoofdstad. Lees hier eerdere afleveringen van Onze vrouw in Moskou.

lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.