Feminisme is voor veel Russen een vies woord

5 maart 2017, 13:56

Auteur: Eva Hofman

Feminisme is voor veel Russen een vies woord

5 maart 2017, 13:56

Auteur: Eva Hofman

‘Onze vrouw in Moskou’ Eva Hofman is journaliste en studente Slavistiek, en zal in haar columns de komende 3 maanden schrijven over haar reilen en zeilen in de Russische hoofdstad.

In Rusland is geen Women’s March gelopen. Terwijl mannen en vrouwen over de hele wereld protesteerden tegen de nieuwe Amerikaanse regering van Donald Trump, bleef het hier stil. Dat wil zeggen, er was wel een evenement gepland, een korte wandeling langs de rivier in solidariteit met de protesten in de rest van de wereld, maar niemand kwam opdagen. De organisatrice liep haar mars alleen.

“Slik je feminisme de komende drie maanden maar even in,” zei een Russische vriend eerder deze week tegen me. We hadden net hevig gedebatteerd naar aanleiding van een stuk in The Guardian, waarin een vrouw klaagde over een man met wie ze op date was geweest. Nadat zij te kennen had gegeven niet in hem geïnteresseerd te zijn, had ze van hem een sms-je gekregen: hij wilde graag de helft van het geld terug voor het etentje dat hij had betaald.

“Niet om de kant van die man te kiezen, want dat is wel heel kinderachtig,” had ik gezegd. “Maar waarom laat ze hem überhaupt betalen. Ik vind het sowieso naar als een man voor mij betaalt.”  De vriend zei dat hij zich dood zou schamen als hij niet voor een vrouw zou kunnen of mogen betalen op een date. Dat was zijn taak als man. Betekende overigens niet, benadrukte hij, dat hij daarna iets van haar terug verwachtte.

Geforceerd egalitarisme zoals werd geïntroduceerd door de bolsjewieken na de revolutie heeft een bittere nasmaak achtergelaten

Feminisme is voor veel Russen een vies woord. Geforceerd egalitarisme zoals werd geïntroduceerd door de bolsjewieken na de revolutie heeft een bittere nasmaak achtergelaten in de monden van de Russische vrouwen. Plots werd van hen niet alleen verwacht even hard en zwaar te werken als hun mannen, ze moesten ook nog hun oude rollen als huisvrouw en moeder blijven vervullen. Dubbel zo veel werk.

Hedendaags, westers feminisme wordt hier vaak geassocieerd met vulgariteit en lompe, luie vrouwen die zichzelf niet goed verzorgen. Niet alleen door de vriend in kwestie, maar ook door veel vrouwen zelf. Die zitten niet te wachten om meer ‘zoals mannen’ te worden, zoals zij denken dat het westers feminisme van hen verwacht. Ze zijn toch vrouw? Waarom zouden ze zich daarvoor schamen?

Die vulgariteit vonden sommige Russen terug in de organisatie van de Women’s March. De pussyhats, roze gebreide mutsen met poezenoren, leken volgens veel Russen niet op een poes (gedomesticeerd lid van de familie der katachtigen), maar op een andere poes. Op een vulva.

Wie gaat er nou rondlopen met een vulva op zijn hoofd? Ik niet. En begrijpen doe ik ze ook wel, die sterke Russische vrouwen die niet bevrijd willen worden van een onderdrukking die ze zelf niet als zodanig ervaren. Maar wat ik niet begrijp, zei ik later tegen de vriend, is een fenomeen dat ik sinds die discussie overal om me heen zie.

In de metro, op straat en in koffiezaakjes lopen volwassen vrouwen verdomme te pronken met mutsen met poezenoren. Ik heb ze gezien in varianten met een heel kattengezicht en met alleen de oortjes. En: precies dezelfde gebreide losse muts met slechts twee punten aan de bovenkant als op de Womens March gedragen werd, maar dan niet roze. Verongelijkt merkte ik het op. “Ja,” zei de vriend. “Maar dat zijn geen protestmutsen. Die mutsen zijn juist sexy.”

Lees hier eerdere afleveringen van Onze vrouw in Moskou

lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Zoeken

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.