Wie maakt mij stemwijs? (1)

Beeld: Thijs Booden

6 november 2016, 09:02

Auteur: Thijs Booden

Als we alle dichters, opiniemakers en kranten mogen geloven is het niet alleen vijf voor twaalf in Nederland, maar in de hele Westerse wereld. Waar in Amerika Trump en Clinton het verval laten zien van het intellectuele debat, lijkt ook in Nederland en andere Europese landen het populisme hoogtij te vieren.

Niet alleen bij de extreme partijen, maar ook bij de van oudsher keurige politieke partijen. Deze en vele andere veranderingen in het politieke spectrum maken het lastig een goede keuze te maken bij de aankomende verkiezingen. Over het populisme is voorlopig al genoeg gezegd. Ik wil het eerst hebben over die andere problemen.

Zowel op links als op rechts is er een scala aan kiesmogelijkheden, maar ook een gebrek aan vakkundigheid of sterk leiderschap. Op links hebben we om te beginnen de Partij van de Arbeid, de partij waar het al jaren (zo niet decennia) borrelt en bruist. Diederik Samsom heeft de PvdA de afgelopen jaren verder laten afbrokkelen en lijkt, ondanks zijn sympathieke overkomen, niet geschikt om nog een aantal jaren de kar te trekken.

Lodewijk Asscher, het alternatief voor Samsom, is een pragmatisch politicus –  wat ik erg kan waarderen – maar zal naar alle waarschijnlijkheid verder willen bouwen op het beleid van Rutte II. Dit hoeft niet per se slecht te zijn, maar of het op grote steun kan rekenen van de achterban van de arbeiderspartij valt nog maar te bezien. De PvdA heeft een lijsttrekker nodig die zowel goed ligt bij de achterban als iemand die de socialistische standpunten tot daadwerkelijk beleid weet te voeren.

Bij GroenLinks hebben we Jesse Klaver, Nederlands eigen (zelfbenoemde) mix van Justin Trudeau en Obama. Hij mist echter de uitstraling en overtuigingskracht van Trudeau en de haalbare politieke doelstellingen en daadkrachtigheid van Obama. Klaver is een roeptoeter die alles goed bedoelt, maar geen oog heeft voor enkele essentiële problemen waar veel mensen zich zorgen om maken. Hij wil graag veel vluchtelingen toelaten, maar negeert de veiligheidskwesties die daarbij komen kijken.

Als niet-christelijke stemmer is het ook lastig om op partijen als de ChristenUnie en de SGP te stemmen. Deze partijen (met name de SGP) halen hun identiteit vrijwel volledig  uit de Bijbel en blijven te conservatief in de snel veranderende wereld. Het CDA is wat progressiever en lijkt zich beter te realiseren in wat voor klimaat ze zich begeven, zowel op politiek als op maatschappelijk gebied.

Desalniettemin lijkt het CDA niet de juiste partij om de problemen die nu spelen op te lossen. Ze zijn keurig en hebben leuke normen en waarden, maar de richting die ze willen nemen is zeer onduidelijk. Wil de partij zich aansluiten bij VVD of zich juist begeven richting de PvdA? Zolang ze dit niet duidelijk voor ogen hebben, is de kans op succes bij de verkiezingen klein.

Tot slot heeft de SP onder leiding van de jolige Emile Roemer niet kunnen profiteren van het gat op links dat de PvdA achtergelaten heeft. Op het moment dat de SP serieus mee kon doen, werd duidelijk dat ze er niet toe in staat zijn om dat gat op te vullen. De SP lijkt vooral een aardige, leuke oppositiepartij, in ieder geval zolang Roemer nog aan het roer zit.

Is er dan hoop op de rechterkant van het politieke spectrum? Dat hoort u over twee weken.

lees ook:

Nieuwsbrief

Elke drie weken houden we je op de hoogte van wat we schreven en wat we lazen in de Red Pers-nieuwsbrief.

Doneren

Wij bieden jonge, aspirerende journalisten een podium én begeleiding. Dat kunnen we nog beter met jouw steun. Die steun komt met twee voor de prijs van één, want onze sponsor matcht jouw donatie. Geef jij ons vijf euro? Dan ontvangen wij een tientje.