Dit bericht is oorspronkelijk gepubliceerd bij Maximum Amsterdam

‘Start-up’ is een inmiddels gangbare term in het Amsterdamse vocabulaire. De stad is een kweekvijver van innovatieve, jonge bedrijven. In deze maandelijkse rubriek introduceren wij de start-ups van B. Amsterdam, dé start-up hub van Nederland.

Cabture is een nieuwe taxi-startup die de rit bevordert voor klanten, chauffeurs en bedrijven. Betrouwbare taxichauffeurs die meedoen krijgen beoordelingen van klanten, die op hun beurt premium offers krijgen aangeboden in de taxi door de chauffeur. In en op de taxi’s kunnen bedrijven adverteren. Oprichter Louiae El Rowidi: “Zo krijgt de klant het beter in de taxi. En zo wordt een taxirit een prettige ervaring.”

TEKST EN FOTOGRAFIE DOOR MAX VAN GEUNS

Louaie El Rowidi (27) is het ondernemerschap met de paplepel ingegoten. Zijn Egyptische vader kwam in de jaren zeventig naar Nederland en opende in Amsterdam een shoarmazaak. Al gauw breidde hij uit in vestigingen en groothandels. “Ik ben als horecababy in zijn zaken opgegroeid,” zegt de jongere El Rowidi nu. “Maar hij wilde niet dat ik ook zo hard zou moeten werken voor mijn geld. Hij wilde dat ik doorleerde om piloot te worden.” Omdat de pilotenopleiding honderdveertigduizend euro kostte, de recessie net begon en zodoende de luchtvaart geen baangarantie gaf, is hij daar al snel mee opgehouden.

‘El Rowidi is het ondernemerschap door zijn
Egyptische vader met de paplepel ingegoten.’

Uiteindelijk ging El Rowidi commerciële economie studeren aan de HvA. Tijdens zijn studie begon hij met het bestempelen van fietstaxi’s met reclame. Dat liep aardig, maar grote bedrijven wilden niet daarmee geassocieerd worden. Toen hij begon met reguliere taxi’s, liep hij echter tegen hetzelfde probleem aan. De marketingmanager van Heineken legde hem uit waarom: ze doen in steden als Singapore en New York graag aan taxireclame, maar niet in hun thuisstad. “Ze willen niet terugstappen in het grimmige verleden van foute taxichauffeurs in Amsterdam,” aldus El Rowidi.

De opdracht was duidelijk: taxichauffeurs moeten opgeleid worden tot brand ambassadors. Hij begon klachten te verzamelen, nodigde goede chauffeurs uit en stelde ze kritische vragen naar aanleiding van deze klachtenlijst. Vervolgens gaf hij vrienden en familie ‘taxitegoed’ en vroeg hen enquêtes in te vullen. “Ik schetste profielen en met de beste jongens ging ik door.”

‘Chauffeurs vragen aan toeristen of ze de Heineken Experience al kennen. Ze worden er vervolgens gratis heengebracht en krijgen ook nog eens korting voor tickets.’

Met de gescreende chauffeurs van verschillende taxicentrales kwam hij terug bij de grote bedrijven. Ineens wilden ze allemaal meedoen met de taxireclame, van De Bijenkorf tot Birckenstock. “Het fingerspitzengefühl voor klanten en bedrijven wordt er bij de chauffeurs ingestampt,” legt El Rowidi uit. “Nu helpen wij Heineken juist aan klanten in Amsterdam. De chauffeurs vragen aan toeristen of ze de Heineken Experience al kennen. Ze worden er vervolgens gratis heengebracht en krijgen ook nog eens korting voor tickets.”

Na twee maanden had Cabture al genoeg opgeleverd om een team van programmeurs aan het werk te zetten voor de ontwikkeling van CabTab. “Met deze interactieve tablet heeft de taxichauffeur een kleine winkel aan boord. Chauffeurs kunnen niet alles over Amsterdam en de passagier weten en bovendien worden ze niet betaald voor goed advies om bedrijven te helpen.” De chauffeur is immers in dienst van een bedrijf als TCA en wordt daardoor uitbetaald op basis van de gereden tijd. Op basis van persoonlijke voorkeuren krijgen klanten tips via de tablet.

Daarnaast zit in CabTab een beoordelingssysteem. “Eindelijk kunnen taxi’s zich van elkaar onderscheiden. Waar diensten als Uber zich bezighouden met de bestelling van de rit, willen wij de aangename belevenis faciliteren.” De inkomsten van Cabture zitten enkel in de reclame op de taxi en de tablet. De aangenamere reis mag voor de klant niet meer kosten.

El Rowidi’s grootste voorbeeld komt uit een onverwachte, historische hoek. “Alexander de Grote heeft het grootste rijk ooit opgezet en wist daar kennis over te verspreiden.” Zijn huidige idolen zijn Mark Zuckerberg en Richard Brandson. “Mijn ideale ondernemer is een visionair die iets doet, puur omdat de samenleving het nodig heeft. Daarom ben ik niet zo’n fan van geldhaaien; die gaan de geschiedenisboeken niet in.” Een onderneming die we in de gaten moeten houden is volgens hem The Ocean Cleanup van Boyan Slat. “Die jongen moeten we op een voetstuk plaatsen. Hij gaat de wereld verbeteren én er dik mee verdienen.”

El Rowidi heeft kritiek op de manier waarop de overheid omgaat met (jonge) ondernemers. “Sommige huidige wetten houden geen rekening met het ondernemerschap van de eenentwintigste eeuw. Het is vooral jammer dat er wordt bezuinigd op onderwijs en studeren: daarmee bezuinig je ook op ondernemen. Ik moest mijn studiebedrijfje ondanks het succes liquideren. Want ja, de studiepunten waren binnen. Nu is er ook nog eens geen stufi meer, daarmee wordt ondernemerschap onder studenten vrijwel onmogelijk gemaakt. Terwijl dat juist de early innovators zijn, daar moet je winst uit weten te behalen!”

‘Zonder stufi wordt ondernemerschap onder
studenten vrijwel onmogelijk gemaakt.’

De beste tip voor jonge ondernemers kreeg El Rowidi van zijn vader. “Accepteer de dingen die je niet kunt veranderen en verander de dingen die je niet kunt accepteren. Ga niet aan dode paarden trekken. Stel voor jezelf een hele korte termijnaanpak vast, test dat eerst en pas het aan. Begin pas met het echte geld als je zeker bent van je zaak.”